Will You Wait For Me? (Part 05)

Part 5 na... Muli salamat sa mga nagbigay ng komento sa nakaraang bahagi ng kwento. Sana ma-enjoy nyo tin ang bahaging ito. :)

Will You Wait For Me? (Part 5)

Kung anu-anong kapilyuhan ang pinagsaluhan namin ni Jayson. Ginaya na din namin sina tatay at ninong, Moy na ang naging tawagan namin kahit hindi namin alam kung ano ang ibig sabihin nun.

Natuto din kami mag-kiss. Nakita din kasi namin sa booklet yung mga nagki-kiss kaya ginaya namin. Pero puro smooch lang. Kuntento na kami dun.

Bakasyon nuon bago kamimag-grade 4. Napagpasyahan na nina ninong at tatay na ipatuli na kami ni Jayson. Tinanong kasi nila kung nailalabas na namin nang buo yung burat namin pag hinila yung balat. Nung sinabi naming oo eh hayun, panahon na daw. Dinala agad kami sa clinic sa bayan upang ipatuli, kinakabahan kami ni Jayson nuon pero pagkatapos ng operasyon ay parang proud kami sa sarili namin dahil binata na kami.

Sa bahay nina Jayson kami nag-stay sa buong buwan na nagpapagaling kami ng sugat. Duon kasi ay na-aalagaan kami ni ninang at ni ninong. Si ninong ang naglalanggas ng sugat namin at hinabilinan kaming huwag daw naming ipapakita kina ninang at nanay baka daw mangamatis. Si ninong din ang nagpapaligo sa amin sa mga panahong yun kaya hindi namin magawa ni Jayson ang kapilyuhan namin.

Nung gumaling na ang mga sugat namin ay nagawa namin ulit yung dilaan ng burat. Kahit hindi kami naliligo ay ginagawa na namin dahil wala na yung kakatwang amoy ng toytoy namin. Isang araw, kaming dalawa lang ni Jayson sa bahay. Ginawa namin ulit yun, pero nabigla ako nang tumigil si Jayson.

“Kantutin mo ‘ko.” Sabi niya’t dumapa siya sa kama.

“Ano yun?” tanong ko dahil di ko pa naririnig ang salitang yun dati.

“Asawahin mo ako, parang tulad ng mga aso.” Sagot niya. Dun ko lang naalala ulit yung nasa picture. Yung nakatuwad yung babae tapos yung lalaking nakasando nasa likod.

Dumapa ako sa likuran niya. Ikiniskis ko ang toytoy ko sa hiwa ng pwet nya. Kakaiba yung pakiramdam pero nagugustuhan ko. Ipinagpatuloy ko lang ang pagkiskis hanggang sa maramdaman kong naiihi na ako. Magkaganun man, dahil sa nasasarapan talaga ako ay hindi ako tumigil, bahala na kung maihian ko siya. Biglang nanginig ang mga tuhod ko, kumalat sa buong katawan ko ang parang kuryente. Naramdaman kong naihi ako pero iba yung pakiramdam. Nang tignan ko ay parang sipon na kulay puti.

“Anu yan?” tanong ni Jayson sakin. Nanatili pa rin siyang nakadapa.

“Ewan ko.” Sagot ko, may takot sa loob ko dahil ngayon ko lang naranasang may ganuong lumabas sa toytoy ko.

Kinapa niya ang pwet niya tapos ay tinignan yung sipon sa daliri niya. Inamoy. Ipinunas sa shorts niya na nasa tabi. “Amoy panlaba.” Tangi niyang nasabi tapos ay pinunasan ang pwet nya gamit yung shorts. Nagsalsal lang siya hanggang sa magsawa siya. Tapos ay humiga siya sa kama, inunan ang braso ko habang hinahaplos ko naman ang ulo niya. Naghalikan kami. Ginagaya namin yung nakikita namin sa mga action movies na pagkatapos ng kissing scene ay ganuon ang posisyon nila.

Yun yung unang beses na maranasan kong labasan. Nalaman kong natural lang yun pag binata na dahil si Jayson man ay naranasan din yun.

Dumalang ang ginagawa naming kababalaghan ni Jayson nung matuto siyang mag-basketball. Isinasama naman niya ako para turuan maglaro pero tumatanggi ako. Takot nga kasi ako sa mga tao, baka mapaaway ako’t mapalo ni tatay. Tandang tanda ko pa kasi yung banta niya nung grade 1 pa lang kami. Dahil sa kaka-basketball niya’y mabilis na nadevelop ang katawan niya. Mas matangkad na siya sa akin, malakas na din siyang kumain kaya lumaki ang katawan niya.

Nag-umpisa na rin kaming magkaroon ng mga crush. Nagsasabihan kami ng mga crush namin pero hanggang crush lang, wala pa kaming lakas ng loob na manligaw. Isa pa, bata pa kami masyado nun.

Isang araw, umuwi kami ng probinsiya nina nanay. Isinama namin si Jayson para makapamasyal din siya. Pumupunta kami ng Turayog, ang talon sa bundok malapit sa bahay ng lolo at lola ko. Halos araw-araw ay umaakyat kami ng bundok upang mag-picnic. Dahil nga sikat na pinagpipicnican ang turayog ay lagi kaming nakikita ng mga tao doon. Sikat na sikat kami dun, mga mestiso at guwapo daw kami ni Jayson. Sa katunayan dahil sa kasikatan namin ay naimbitahan pa kami sa sayawan sa fiesta sa kabilang barrio.

Nagsuot kami ng semi-formal na damit para hindi nakakahiya. Sinundo kami nung anak na binata ng kapitan sa barrio namin sa probinsiya. Pagdating namin sa sayawan ay pinaupo lang kami sa tabi ng mesa kung saan nakalagay yung mga pagkain at inumin. Nanonood lang kami duon. Nakakaaliw naman kasi ang mga pinapatugtog kaya kahit hindi kami sumasayaw ay hindi kami nainip.

Naramdaman kong maiihi ako dahil sa dami ng nainom kong juice kaya inaya ko si jayson para umihi muna sa likod. Masukal yung likod ng court na pinagdausan ng sayawan kaya doon kami pumwesto upang magbawas ng karga. Nakarinig ako ng mga kaluskos kung kaya pagkatapos umihi ay hinanap ko yung ingay.

“Saan ka pupunta?”” tanong ni Jayson na sumusunod pala.

“Shhh…” sabi ko’t tinakpan ang bibig niya.

Naglakad kami dahan-dahan. Nakarating kami sa isang kubo sa tabi ng palayan. Madilim doon pero nakita naming may nagsindi ng sulo. Lumapit kami ni Jayson sa dampa at sumilip sa wapid na dingding. Kitang kita namin ang paghuhubad ng isang lalake sa damit ng babae, dali-dali ding naghubad yung lalake tapos ay naghalikan sila.

“Mahal na mahal kita.” Dinig kong nasambit nung babae.

“Mahal na mahal din kita, sabik na sabik ako sa’yo.” Sagot nung lalake.

“Kailan ba tayo magpapakasal?” tanong nung babae na lumiliyad dahil sa pagdila ng lalake sa suso nito.

“Pag napapayag ko na ang magulang mo.” Sagot ng lalaki tapos ay sumuso ulit.

Kinalabit ako ni Jayson. “Nagmamahalan pala ang gumagawa ng ginagawa natin.” Nakangisi niyang wika. “Mahal pala kita Moy?” dugtong pa niya.

“Siguro… Siguro nagmamahalan nga tayo.” Sagot ko naman.

Muli naming sinilip yung mga nagtatalik. Puro ungol ang narinig namin sa loob, pawis na pawis sila. Subo-subo nung babae ang junjun nung binata habang yung binata naman ay dinidilaan yung pekpek ng dalaga. ‘Di ko napigilan ang sarili ko, inilabas ko ang junjun ko’t nagsalsal.

“Ako nalang.” Bulong ni Jayson sa’kin. Hinawakan niya ang junjun ko at isinubo niya. Napa-ungol din ako sa ginawa niya.

“May tao!” sabi nung babae at tumayo ito, tinakpan niya ang maseselang bahagi niya ng damit nila. Yung lalaki naman ay dali-daling tumayo at dahan-dahang binuksan yung bintana upang sumilip sa labas.

Nagtago kami ni Jayson sa ilalim ng kubo. Nasa itaas namin nakatayo yung nakahubad na binata. “Wala naman, baka hayop lang yung narinig mo.” Sabi niya pagkaharap sa dalaga.

Itinuloy nila ang ginagawa nila at tinuloy din namin ni Jayson ang ginagawa namin. Pilit naming huwag lumikha ng kahit anong ingay. Ilang minuto lang ang nagdaan ay umalis na kami’t hinayaan nalang ang magkasintahan sa kanilang ginagawang pagtatalik. Bumalik kami sa sayawan na parang walang nangyari.

Nuong mga panahong yun ay iniisip namin ni Jayson na magkasintahan na nga kami, na ikakasal kami sa tamang panahon upang maging ganap na mag-asawa. Subalit lahat ng ito’y nagbago isang araw.

Ibinili ako ng SLR camera ni tatay bilang graduation at advanced birthday gift. Ang saya ko nun kasi matagal ko nang gustong magkaroon ng sarili kong camera. Telescope or camera kasi yung lagi kong sinasabi sa kanila na gusto kong gift. Agad kaming nagpunta ng bukid ni Jayson upang kumuha ng mga pictures. Mga bulaklak, paru-paro, ibon, ultimo kalabaw kinunan ko ng letrato.

Nagpapahinga kami nun ni Jayson sa taas ng puno ng kamatsile kung saan kami unang nagkakilala. Naisip naming magkuhanan ng pictures. Posing dito, posing doon. Katuwaan lang. Hanggang sa nag-kiss kami at kinunan namin yun ng picture.

Isang araw pagkauwi ko ng bahay, kinaladkad ako ni tatay at inihagis ako sa sofa. Tinanggal niya yung sinturon niya at pilit akong pinadapa. Hinataw niya ako ng sinturon. Galit na galit siya. Hindi ko naman alam kung anong nagawa kong mali o kasalanan para paluin niya ako. Umiyak nalang ako.

“Wala akong anak na bakla!” sigaw ni tatay. Nagulat ako. Sa panahong yun kasi pag sinabing bakla ang alam ko ay yung nagsosoot ng damit ng babae. ‘Di naman ako nagsosoot nun, ‘di rin ako gumagamit ng make up o kahit pulbos man lang.

“Don’t be harsh hon…” sabi ni nanay at hinawakan ang kamay ni tatay na may hawak ng sinturon.

“Kaya nagkakaganyan yan eh, kinukunsinti mo!” sagot ni tatay. Naglakad siya papunta sa cabinet at kinuha sa drawer ang isang papel. Itinapon ni tatay yun sa akin. Tinignan ko’t nagulat, yung picture namin ni Jayson na nag-kiss. “Anong kabaklaan ang pumasok sa kukote nyo?!” sigaw ni tatay.

Hindi ako makasagot. Kabaklaan ba yung ginawa namin? Hindi ko alam. Ayokong matawag na bakla, “Hindi ako bakla!” naisigaw ko kay tatay. Tumakbo ako palabas ng bahay, hindi ko nakitang may paparating na sasakyan. Nasagasaan ako’t nawalan ng malay. Nagising nalang ako nasa ospital ako.

“Kamusta na ang pakiramdam mo Ji-ji?” tanong ni nanay.

“Masakit po ang ulo ko nay.” Sagot ko.

“Pahinga ka muna, anak.” Sabi ni nanay.

Lumingon ako sa paligid, si nanay lang ang nandoon. Galit pa rin siguro si tatay. Nalungkot ako ng sobra na isipin yun. ‘Di ko na tinanong kay nanay, alam ko namang sasabihin lang niya ang gusto kong marinig. Dumalaw din sina Jayson, ninong at ninang sa akin sa ospital. Nag-alala sila ng sobra sa akin. Pero sa mga araw na nasa ospital ako ay ni minsan hindi pumunta si tatay.

Dumating ang araw na lalabas na ako ng ospital. Natatakot akong umuwi. Natatakot ako kay tatay. Paano kung galit pa rin siya? Paano kung paluin niya ulit ako? Lalu pa ngayon gumastos kami ng ‘di oras dahil sa pagtatampo ko. Nabasa siguro ni nanay ang iniisip ko kaya hinawakan niya ang kamay ko’t pinisil ito. Ngumiti siya at nagsabing “Okay lang, anak.”

Pinalakas ni nanay ang loob ko. Pinilit kong ngumiti at iniisip kong mahal ako ni tatay, hinihintay na niya akong makauwi. Baka hindi siya nakapunta dahil sosorpresahin niya ako. Tama, baka nga may inihanda siyang sorpresa para sa aking pagbabalik. Pagdating na pagdating ko ng bahay ay sasalubungin niya ako, nakangiti. Yayakapin ko siya ng mahigpit at ipagsisigawan kong mahal na mahal ko si tatay.

Sumakay kami sa van nila ninong. Excited na akong makauwi. Ang galing umakting nina ninong, kunwari parang malungkot sila para hindi ko mahalata yung sorpresa. Akala nila malilinlang nila ako. Lalu akong napuno ng excitement habang binabaybay namin ang daan pauwi.

Dumating na kami sa bahay. Natuwa ako dahil may tolda sa labas tapos ang daming invited sa party. Agad akong bumaba ng van. Nasa gate pa lang ako’y sumisigaw na ako.

“Tay! Tatay!”

Tinitignan ako ng mga tao. Kakaiba ang titig nila, may awa sa mga mata nila. Kinabahan ako. Pumasok na ako ng bahay. Sa sala… Nakita ko ang isang puting kahon… May mga bulaklak sa magkabilang gilid. May nakapatong na letrato sa kahon… Letrato ni tatay. Tumakbo ako palapit. Kitang kita kong nakahiga doon si tatay. Nanikip ang dibdib ko.

Hindi… Hindi ito tama… Hindi ito ang sorpresang iniisip ko… Hindi… Hindi totoo ito…

Niyakap ko ang kabaong at nagsisigaw. “Tatay!!! Tatay bumangon ka diyan!!! Tatay mahal na mahal kita! Tay!!!”

Huli na ang lahat. Huli na para mayakap ko siya. Huli na para marinig niya ako. Huli na…

Ngunit bakit nga ba namatay si tatay? Bakit ba ako tumakbo palabas ng bahay? Bakit ako pinalo ni tatay nung gabing yun? Hindi ko matandaan… Ang natatandaan ko lang ay ang sinabi ni tatay… “Wala akong anak na bakla!”

*JAYSON MALIWAT JR*

“Moy! Moy! Huwag kang matutulog!” mabilis kong tinapik-tapik ang pisngi niya subalit ‘di na siya dumilat pa. Ang sikip ng dibdib ko, ‘di ko maiwasang hindi umiyak. “Tulooong!!!” sigaw ko sa mga taong nanunuod subalit parang artista lang kami sa pelikulang ayaw nilang lapitan, baka makasira sa eksena. Nakakainis! Kung marunong lang sana ako ng first aid.

“Ba’t naka-upo ka lang diyan?! Akin na nga!” naroon na pala si Hiro. Isinantabi ko ang inis ko sa kanila’t hinayaang kunin nila si Gian.  Hinubad niya ang t-shirt niya’t tinapal sa duguang sugat, binuhat niya ito’t isinakay sa dumating na tricycle na tinawag naman ni Jethro. Sumakay na rin ako’t dinala kami sa malapit na ospital.

“Ano ba’ng nangyari? Sinabi lang sa’kin ng bantay ko sa studio na nakita niyang duguan si Gian kaya kami napasugod sa palengke.” Tanong ni Hiro.

Hindi ako makasagot. Kasalanan ko ang nangyari. Kung hindi ako nadala sa kuwento nung lalaki ‘di sana hindi nangyari ito. O kaya kung hindi ako tumunganga eh di sana hindi niya ako binalikan… hindi sana siya nasaksak. Kasalanan ko lahat ito.

Nang makarating sa ospital ay dinala agad siya sa emergency room. Mabuti’t nandoon sina Hiro na sumagot sa down sa ospital. Kung wala sila’y hindi ko alam kung anong gagawin ko, tuliro ang isip ko. Naisipan kong tawagan si mommy.

“Mommy! Punta po kayo ng hospital, please?!”

“Bakit? Anong nangyari sa’yo?”

“Hindi po ako mommy, si Gian po nasaksak! Punta na po kayo!”

“Sige, sige, pupunta na ‘ko.”

Tapos ay si Nanay naman ang tinawagan ko.

“Nay…”

“Oh Je-je, napatawag ka?”

“Nay si Gian po, nasa ospital kami ngayon.”

“Bakit? Anong nangyari sa inyo?”

“Nay si Gian po nasaksak.”

“Ano?! Sige pupunta na ‘ko, huwag mong iiwan si Ji-ji!”

Hindi ko alam kung ano’ng gagawin ko, pinangungunahan ng nerbyos ang buong sistema ko. Nanginginig ang mga kalamnan ko’t ‘di ko alam kung ano’ng mangyayari. Kailangan ko sila, kailangan ko ng katuwang, parang mababaliw na ako.

“Jayson…” tawag sa’kin ng pamilyar na tinig.

“Huwag mo akong lalapitan!” sagot ko rito na hindi man lang tinatapunan ng tingin.

“Pwede bang kalimutan mo muna ang galit mo sa’kin? Hindi ito ang oras para magalit, kailangan tayo ni Gian ngayon.”

Tumingin ako sa kanya, matalim ang tingin. “Madaling sabihing kalimutan nalang dahil hindi ikaw ang pinaglaruan. Isa pa, hindi ka kailangan ni Gian.”

“Look, I’m sorry for what I did. Pinagsisihan ko ang ginawa ko’t na-karma na rin ako. Sana naman mapatawad mo na ako…”

“Bakit Hiro? Sabihin mo nga sa’kin kung bakit kita kailangang patawarin? Hinayaan mo akong ma-in love sa’yo tapos ay itatapon mo lang ako ng ganun ganun lang. Gusto mo kalimutan ko nalang yun? No! Hindi kita mapapatawad!” nananariwa ang galit ko sa kanya. Bakit ba kasi siya pa ang naging trainor ni Gian?

Hinawakan niya ang kamay ko. “Dahil sa pagpapatawad magiging malaya ang puso mo para magmahal. Isa pa, hindi naman naging tayo ‘di ba? Dahil masyado ka pang bata nuon.” Wika niya.

Tinabig ko ang kamay niya. “Huwag mo akong tuturuan, wala kang alam sa pagmamahal!” singhal ko’t tumayo upang magtungo ng palikuran. Alam pala niyang bata lang ako nuon bakit kailangan niyang paglaruan ang damdamin ko? Nakakagigil siya!  Naghilamos ako upang maibsan ang init ng ulo ko.

Unang dumating si nanay sa ospital. Agad niya akong nilapitan upang kamustahin ang lagay ni Gian. Nakatingin lang sa’min sina Jethro at Hiro.

“Kamusta na si Ji-ji?”

“Nasa emergency room pa, nay. ‘Di pa lumalabas yung doktor.” Sagot ko’t yumakap sa kanya, di ko mapigilang maluha. Hinaplos-haplos naman niya ang likod ko.

“Shhhh… He’ll be okay.” Bulong naman ni nanay. Sana nga ay tama si nanay…. Sana nga ay maging okay na si Gian.

Di naman nagtagal ay dumating na din si mommy. Sa pagdating niya’y lumabas na rin ang doktor.

“Doc, kamusta na po ang anak ko?” salubong ni nanay sa kanya.

“He’s still unconcious but okay now. Sinalinan namin siya ng dugo at stable na ang vital signs ng anak ninyo. Ipapalipat na namin siya sa kuwarto.” Sabi ng doktor.

Nakahinga kami ng maluwag. “Salamat, doc.” Sabi ni nanay sa doktor habang sina mommy ay kausap sina Hiro at Jethro.

Pinuntahan namin agad ang kuwarto ni Gian. Nagpaalam sina Hiro sa’min dahil kailangan nilang bumalik sa studio nila, hinintay lang talaga nila ang sasabihin ng doktor. Hindi ko naman sila pinansin.

Naupo agad ako sa tabi niya. Pinagmamasdan ko ang mukha niya. Payapa siyang natutulog sa mga sandaling iyon. Iniisip ko nga kung nananaginip ba siya. Kung naiisip ba niya ako sa pagtulog niya. Kailan kaya siya magigising? Gusto ko nang makita ulit ang olive eyes niya…

Tandang tanda ko pa ang lahat… Malinaw na malinaw pa sa ala-ala ko…

Noong bata pa ako, lumipat kami sa bayan ng matalik na kaibigan ni daddy, si ninong Ariel, na kilala ko lang sa pangalan at sa pictures. Habang nag-aayos sila ng gamit ay nagpasya akong libutin muna ang lugar. May bukid sa malapit kaya duon ako nagpunta. Sa daan papunta sa bukid ay may puno, may nakita akong batang namimitas ng bunga doon. Doon ko nakilala si Gian. Unang pagkakita ko pa lang sa kanya ay gusto ko na siya. Gustong gusto kong tinititigan ang mga mata niyang parang pinaghalong kulay brown at green.

Hindi ko akalaing kinakapatid ko pala siya. Anak siya ng ninong ko na matalik na kaibigan ni daddy. Napakasaya ko nuon. Ang sabi ko sa sarili ko, magiging matalik na magkaibigan din kami tulad nina daddy at ninong. Naging magkalaro at magka-eskwela kami.

Isang araw, nagpaalam ako sa teacher na pupunta ako ng palikuran. Sarado yung palikuran kaya nagpasya akong sa kanal nalang umihi, sa likod ng school. Doon ay nakita ko ang mga naglalaro ng cara y cruz. Alam kong bawal yun kaya nagsumbong ako sa teacher nila. Napalo sila ng teacher kaya sila nagalit sa akin. Inabangan nila ako’t kinaladkad sa bukid. Takot na takot ako nun. Yun ang unang beses na nasuntok ako. Masakit. Wala akong nagawa kundi ang umiyak.

Nagulat nalang ako nang itinulak ni Gian yung batang sumuntok sa akin. Silang dalawa ang nagsuntukan. Pilit kong umawat subalit pinagtulungan siya lalo’t wala akong nagawa para tulungan si Gian.

Pagkauwi pa sa bahay nila ay napalo pa siya ni ninong. Mula nuon ay hindi na siya nakipaglaro pa sa ibang bata, at kasalanan ko yun. Pero sa tuwing may umaaway sa akin ay nandoon siya upang ipagtanggol ako.

Nahihiya na ako sa kanya dahil sa pagka lampa ko. Lagi nalang siya ang nagtatanggol sa akin. Kaya nagpasya akong magpalakas, nag-aral akong mag-basketball at kumakain din ako ng marami. Naging malakas na ang katawan ko at alam kong kaya ko na siyang ipagtanggol din.

Natuto kami ng maraming kalokohan, pati na rin ang mga bagay na mga nakatatanda lang ang dapat na gumagawa. Dahil nga bata kami ay hindi namin alam na hindi namin dapat gawin yun. Nalaman lang namin na ang gumagawa nun ay ang mga taong nagmamahalan nuong sinama nila ako sa probinsya nila. Duon ko rin naisip na may nararamdaman ako para kay Gian, higit pa sa pagiging matalik na kaibigan. Sa mga panahong yun, ang sex ang alam kong simbulo ng pagmamahalan namin.

Subalit nagbago ang lahat isang araw. Nabalitaan naming naaksidente sina Gian at ninong Ariel. Nasagasaan sila. Pumunta agad kami nina mommy at daddy sa ospital. Nalaman nalang namin na hindi nakaligtas si ninong, si Gian naman ay hindi pa nagkakamalay. Ibinurol namin si ninong, ang balak nga ni ninang Emily ay ilibing si ninong bago pa magkamalay si Gian. Pero dalawang araw bago ang libing ay nagising na si Gian.

Inilabas siya ng ospital kinabukasan. Mabuti na rin daw yun para makita ni Gian si ninong Ariel sa huling pagkakataon. Walang gustong magsabi sa kanya kung anong nangyari kay ninong.

Naiyak kaming lahat nang makita naming nagwawala si Gian. Sigaw siya ng sigaw, isinisigaw ang pangalan ni ninong, humihingi ng tawad at sinasabing mahal na mahal niya ito. Pinilit naming pakalmahin si Gian, mabuti naman at tumahan ito.

Sinamahan ko siya sa kuwarto niya. Gusto kong iparamdam sa kanya na may nagmamahal pa sa kanya. Hinalikan ko siya, hindi siya tumugon. Nang aalisin ko na ang short niya ay pinigilan niya ako.

“Anong ginagawa mo?!” singhal niya.

“I-isusubo ko.” Sagot ko.

“Ano?! Bakit mo naman gagawin yun?!” Kakaiba ang pagtatanong niya, parang nagulat siya.

“Tulad ng ginagawa natin palagi.” Sagot ko.

“Anong pinagsasasabi mo?!” Nagtataka ako, parang nakalimutan na niya.

“Yung ang ginagawa ng mga nagmamahalan ‘di ba? ‘Di ba magiging mag-asawa tayo?”

May kalituhan sa mukha niya. Hinawakan niya ang ulo niyang may benda pa, kitang kita ko sa mukha niya na parang may masakit sa kanya. Nataranta ako, niyakap ko siya. Nagulat nalang ako nang itulak niya ako’t sumigaw siya…

“Hindi ako bakla!!!”

Itutuloy…