Will You Wait For Me? (Part 13)

Part 13!!!

Anong mayroon sa bahaging ito? Well, marami nang nakahula kung anong mayroon eh, at may isang eksakto ang hula... Kamag-anak ka ba ni Madam Auring? Hahaha! Joke lang po. ^w^v

Anyway, heto na po, maaga kong ipinost dahil natuwa ako sa mga comments nyo. Bukas na ang pagtatapos, sana hanggang sa mga huling talata ng kuwento'y hindi kayo bumitaw. Muli, maraming salamat sa walang sawa ninyong pagtangkilik. Domo!!!

Will You Wait For Me? (Part 13)

Cover Photo by Makki

“Ma’am may naghahanap po kay sir Jayson sa labas.” Sabi ng katulong kabang kumakain kami sa bahay nina Jayson.

“Sino daw?” sagot-tanong naman ni ninang.

“Mga pulis po.”

“Ano?!” sabay-sabay naming tugon. Gulat na gulat kami dahil sa ‘di inaasahang pagdating ng mga pulis. Wala naman kaming alam na ginawang masama ni Jayson para imbitahan siya ng mga ito. Lumabas kaming lahat upang tignan kung ano nga ba ang pakay nila.

“Ikaw ba si Jayson Maliwat Jr.?” bungad ng isang pulis.

“Ako nga po. Bakit po?” sagot ni Jayson.

“May Warrant of Arrest kami sa’yo. Iniimbitahan ka namin sa presinto upang makapagpaliwanag.”

“Teka lang po, anong kasalanan ng anak ko?” sabad ni ninang.

“May nagsampa po ng kasong rape laban sa anak ninyo, misis.”

“Rape?! Hindi magagawa ng anak ko yan!” sagot naman ni ninong.

“Pasensya na po. Sumama nalang po kayo sa presinto para sa buong detalye.”

Hayun nga, sumama kaming lahat sa presinto’t iniwan namin ang tanghalian. Duon ay nadatnan namin si Diana at ang nanay niya. Bigla siyang tumakbo palapit nang makita si Jayson. “Hayup ka! Walang hiya ka! Sinira mo ang buhay ko! Rapist!” sigaw niya habang sunod-sunod ang pagsampal at pagsabunot niya kay Jayson na ‘di naman makadepensa dahil sa pagkakaposas sa kamay niya.

“Tama na yan!” Pag-awat ng isang pulis doon.

Kinunan ng pahayag si Jayson. Sinabi niya ang buong katotohanan subalit halatang hindi makapaniwala ang mga pulis. Sino ba naman ang maniniwala na ang isang lalaking matipuno ay magagawang gahasain ng isang babae? Ginatungan pa ito ng pagda-drama ni Diana, iyak siya ng iyak habang nagsisisigaw. Ang nanay naman niya’y galit na galit kay Jayson, ayaw ding maniwala sa ipinahayag na panig ni Jayson.

“Panagutan mo ang ginawa mo sa anak ko kung ayaw mong ipakulong kita!” galit na pahayag ni tita.

“Teka lang po misis… Hindi maaaring magpakasal ang anak ko, minor pa siya.” Mahinahong sabad ni ninong.

“Kukunsintihin mo nalang ang kasalanan ng anak mo?! Eh kaya naman pala lumaking kriminal ang anak nyo eh, pinalaki niyo sa pangungunsinti!” galit na sagot ni tita.

“Hoy! Magdahan-dahan ka sa pananalita mong babae ka! Baka makalimot ako’t bungangaan kita!” galit ring banta ni ninang na sa mga oras na yun ay kayang kaya niyang totohanin ang banta niya dahil sa galit na nararamdaman niya.

“Oo nga! Manahimik ka nalang kung ayaw mong humiram ng mukha sa palaka!” panggagatong naman ni nanay na naiintindihan ko naman ang nararamdaman dahil anak ang turing niya kay Jayson.

“Huwag kang makealam dito, hindi mo anak ang pinag-uusapan dito!” matapang na sagot ni tita kay nanay.

“Anak ko din si Jayson kaya may karapatan ako! Ikaw at ang malandi mong anak ang manahimik dahil hinding hindi magagawa ng anak ko ang ibinibintang ninyo!” sagot ni nanay. Ngayon ko lang siya nakitang makipagsagutan. Madalas na tahimik lang si nanay, pero iba ngayon dahil isa sa mga anak niya ang kinakawawa.

“Ah ganon? Puwes, sinasabi ko sa inyo, rapist ang anak ninyo! Kung hindi niya pananagutan ang batang dinadala ng anak ko’y ipapakulong ko siya!”

Nagulat ako sa narinig. Tinignan ko si Jayson. Napayuko naman siya’t hindi makatingin sa’kin sa hiya. Para akong hinampas ng kawali sa narinig, nagbunga ang nangyari sa kanilang dalawa.

“Hindi rin po namin siya pwedeng sampahan ng kaso misis dahil menor de edad pa siya.” Sabi naman ng pulis.

“Hahayaan nyo nalang makawala ang rapist na ‘to?! I can’t bilibid!” sigaw ni tita. Kahit seryoso siya’y di naman napigilang matawa dahil sa pag-english niya. “What’s so panny?!”

“Tantanan mo na nga kami ng kaka-english mo, nagmumuka kang baklang stand up comedian eh.” Panunuya ni ninang na ginatungan ulit ni nanay ng “Oo nga!”

“Misis hindi po talaga pwedeng kasuhan ang bata. Ang magagawa lang po namin ay dalhin siya sa DSWD.” Sabi nung pulis.

“Siguraduhin nyo lang na hindi makakalabas yan duon!” muling sabi ni tita.

“Tama na!” sabad ni ninong na ikinatahimik ni tita. “Pakakasalan ni Jayson si Diana pagtungtong nila sa tamang edad. Sa ngayon, kukunin muna namin si Diana upang sa bahay tumira habang nagbubuntis siya.” Dugtong pa niya.

Para akong sinabuyan ng malamig na tubig sa narinig. Nalungkot ako ng sobra sa narinig. Matatali na si Jayson kay Diana. Parang hindi ko kayang tanggapin. Kung kailan okay na kami ni Jayson dun pa mangyayari ito. Parang may balaraw na itinusok sa puso ko sa mga sandaling yun. Bakit ngayon pa?

“Pero daddy hindi ko po siya ni-rape!” pasigaw na sagot ni Jayson.

“Ni-rape mo man o hindi, ikaw pa rin ang nakabuntis sa kanya. Kailangan mong panagutan yun Jayson. Huwag mong hayaang maging bastardo ang magiging anak mo.” Makahulugang sambit ni ninong.

Hindi na nakasagot si Jayson. Marahil ay naisip niyang tama si ninong sa sinabi niya. Paano mo nga ba naman magagawang abandonahin ang isang batang wala namang kasalanan. Wala siyang nagawa kundi ang lumuha nalang sa kinauupuan niya. Ako man ay ganuon din. Naiyak ako… Naiyak ako dahil kung kailan handa na akong buksan ang puso ko para sa mas malalim na pagsasamahan namin ni Jayson, ngayon pa nangyari ang ganito.

Tulad ng napagkasunduan, sa bahay nina Jayson tumuloy si Diana. Saksi ako sa halos araw-araw na pagrerebelde ni Jayson. Ni ayaw na niyang umuwi para hindi na niya makita pa si Diana. Sa mga araw na yun, sa bahay tumutuloy si Jayson. Gabi-gabi siyang sa kuwarto ko natutulog dahil ayaw niyang makasama si Diana na natutulog naman sa kuwarto niya.

Ako naman ay laging malalim mag-isip. Halos araw-araw ay umiinom ako upang ikubli ang kalungkutang nararamdaman ko sa loob ko. Mabuti na rin siguro ang ganito. Mabuti nalang at hindi pa ako naglabas ng nararamdaman para kay Jayson, kung hindi ay baka hindi talaga napapayag si Jayson sa pagpapakasal nila. Hindi rin naman maaatim ng konsensya ko na maging bastardo ang batang wala namang ginawang masama.

Isang gabi habang umiinom ako’t nakaupo sa tabi ng bintana, nagulat ako nang tinungga ni Jayson ang boteng hawak ko. Bottom’s up, wala siyang itinira. “Bakit mo ininom yan? Akin yan eh!” angal ko.

“Gusto kong makalimot Moy. Hayaan mo na ‘ko.” Sagot niya’t kumuha ulit ng isa pang bote ng alak na nasa mini fridge ko sa kuwarto.

“Hindi ka naman umiinom ah.” sabi ko.

“Bakit ikaw, hindi ka rin naman umiinom dati ah.” pilosopong sagot naman niya.

“Eh dati yun, nasanay na akong uminom.”

“Kakayanin ko din, gusto mo paramihan tayo ng itumba eh!” mayabang niyang sagot.

“Yabang! Ikaw ang bahala, kapag ikaw nasuka diyan kahit lasing ka ikaw paglilinisin ko.”

“Ako masusuka?! Baka ikaw ang masuka!”

“Tignan natin. Bring it on!”

Kapwa kami uminom ni Jayson. Nakakagulat dahil kahit ngayon pa lang siya uminom ay nakasabay siya sa’kin. Parang hindi siya nakakaramdam ng kalasingan. Kung sa bagay, nung unang uminom din ako’y marami din akong nainom. Patuloy lang kaming uminom habang naghaharutan, nagbibiruan, tawanan. Kung titignan mo’y parang wala kaming pinagdadanang mga suliranin. Ang sarap sa pakiramdam.

Ilang bote na ang aming naitumba nang makita kong bagsak na ang mga mata ni Jayson. Sobrang nalasing kami kung kaya hindi na namin nagawang iligpit ang mga kalat namin. Bahagya kong niyugyog si Jayson. “Moy, higa ka na sa kama. Tulog na tayo.”

“Okay.” Ang tangi niyang naisagot. Inalalayan ko siyang tumayo. Hinubad niya ang t-shirt at shorts niya, nainitan siguro dahil sa dami ng nainom. Wala naman kasing AC sa kuwarto ko, ‘di tulad sa bahay nila. Inalalayan ko na siyang mahiga. Ako man ay nakaramdam ng init kung kaya hinubad ko na rin ang suot kong t-shirt. Matapos ay tumabi na ako sa kanya.

Tahimik. Tanging ang tunog ng pag-ikot ng electric fan ang maririnig sa kuwarto. Napatingin ako sa kanya. Marahil ay tulog na tulog na siya dahil nga ngayon lang siya uminom. Pinagmamasdan ko ang maamo niyang mukha na nasisinagan ng ilaw mula sa labas. Hinaplos ko ang kaniyang pisngi. Nagulat nalang ako nang masambit ko ang mga salitang “Mahal kita Moy…”

Bigla niyang iminulat ang mga mata niya. Mataman niya akong tinitigan. Ngumiti. “Sa wakas nasambit mo rin ang matagal ko nang gustong marinig mula sa’yo.” Wika niya’t nakita kong tumulo ang luha mula sa kanyang mata—— Luha ng kaligayahan.

“Matagal na kitang mahal Moy subalit hindi ko lang matanggap. Sayang nga lang dahil kung kailan handa na akong tanggapin ang nararamdaman ko, dun pa mangyayari ito.” Ang sagot ko’t yumuko upang ikubli ang luhang nagbabadya ding tumulo mula sa aking mga mata.

Hinawakan niya ang aking pisngi, dahilan upang mapatingin ako sa kaniya. “Hayaan mo na yun. Ang mahalaga natanggap mo na Moy.” Sagot naman niya. Inilapit niya ang mukha niya sa’kin subalit iniwas ko ang aking mukha.

“Moy huwag…” pakiusap ko sa kaniya.

“Bakit?” tanong niya… May pagtataka at pakikiusap sa kaniyang tingin.

“Hindi ko maatim Moy.”

“Moy for once, just this once… Pwede bang iwaksi mo muna ang agam-agam? Maaari bang gawin mo kung ano man ang nais ng puso mong gawin mo?”

Tinignan ko siya sa mata habang iniisip kung ano ang gagawin ko. Naglalaban ang isip ko’t puso… Mali ito, ayokong makasira ng pamilyang mabubuo nina Jayson at Diana, lalu na’t magkaka-anak na sila. Subalit ang puso ko’y sabik… Sabik na sabik na mahagkan ay mayakap ang nag-iisang lalakeng minahal ko mula pa pagkabata.

“Please?” pakiusap niya’t naroon na naman ang mga puppy eyes niyang kahinaan ko sa simula’t sapol. Hindi ko alam kung anong nagtulak sa akin upang sunggaban ang kaniyang mga labi. Niyakap niya ako’t gumanti ng halik… at muli kong naramdaman ang maalab niyang halik na punong puno ng damdamin. Niyakap ko siya at gumanti ako sa halik niyang yun, halik ng tunay kong nararamdaman— halik na walang pagkukunwari.

Sa gabing yun ay muling nangyari ang mga ginagawa namin nuong bata pa kami. Dahil wala na kaming pang-itaas ay ramdam na ramdam ko ang init ng kaniyang katawang nakadagan sa’kin. Tinanggal niya ang natitirang saplot ko’t muli akong hinalikan sa labi. Nang magsawa siya sa labi’y pinagapang niya ang kaniyang halik sa aking tainga. Bumulong siya, “Mahal na mahal kita Moy.” bago muling pinagapang ang halik papunta sa aking leeg habang ibinubundol niya ang kaniyang galit nang alaga na nagkukubli sa kaniyang brief sa aking alagang nagsisimula na ring magising. Muli kong naramdaman sa halik na iyon ang ang magkakahalong lambing, pagnanasa at pagsuyo. Kung noon ay tumutol ako sa ganitong klaseng paghalik niya, ngayon ay hinayaan ko lang siya. Hindi pagpapaubaya, kundi upang damahin ang kaniyang pananabik sa akin. Napakasarap sa pakiramdam na palayain ang sarili sa tanikalang nagtatali sa aking tunay na nararamdaman para sa aking matalik na kaibigan.

Yumakap ako sa kaniya’t hinimas-himas ang likod ng kaniyang ulo gamit ang aking kanang kamay, habang ang kaliwa nama’y gumagapang mula sa kaniyang batok pababa sa kaniyang puwetan. Ipinasok ko ang aking kamay sa loob ng kaniyang brief at sinakmal ang matigas na laman ng kaniyang likuran.

Muli siyang gumapang paibaba. Pinagtuunan naman niya ng pansin ang aking dibdib. Hinalikan, sinipsip, dinilaan niya ang kaliwa habang ang kanay ay nilalaro niya ng kaniyang daliri. Tanging ungol at paghigpit ng yakap lang ang aking naisukli. Maging siya’y sumagot sa ungol ko. Lumipat siya sa kabila’t salitan ang kaniyang bibig at kamay sa pagpapaligaya sa aking dibdib.

Walang salita mula sa aming dalawa, tanging palitan ng ungol lang na nagsasagutan ang maririnig sa buong kuwarto na lalong tumindi nang simulan na niyang dilaan ang aking pagkalalaki. Masuyo niyang dinilaan ang kahabaan nito, mula ulo pababa ng mga bola, tapos ay paakyat muli. Napapasinghap sa siya sa tuwing kikislot ito, nagpapatindi sa kaniyang pagnanasa’t pananabik. Napaurong ang aking puwetan nang isubo na niya ito. Napakasarap sa pakiramdam… Malayong malayo kung ikukumpara sa ginawa sa’kin ni Diana.

“Moy ako naman.” Ang nasambit ko. Timigil siya’t umupo sa aking tabi ngunit hindi bumibitaw sa pagtitig sa’king mga mata. Umupo rin ako’t hinalikan siya sa labi. Nalasahan ko ang sarili kong paunang katas sa kaniyang dila. Tulad ng ginawa niya sa’kin kanina, hinalikan ko siya sa kaniyang tainga, pababa sa kaniyang leeg. Angsarap pakinggan ng kaniyang ungol habang nilalaro ko ng aking dila ang kaniyang leeg pababa sa kaniyang dibdib. Pababa nang pababa hanggang sa nasa harapan ko na ang suot niyang brief na nagkukubli sa kaniyang sandata.

Lumapat ang aking palad sa nakabukol duon. May nasalat din akong basa. Natawa ako’t tumingin sa kaniya. Para namang napahiya siya dahil kitang kita ko ang pamumula ng kaniyang mukha kahit na malamlam na liwanag lamang ang pumapasok sa aking silid. Angcute niya, nakakagigil siya. Bahagya kong kinagat ang kahabaan ng kaniyang pagkalalaki na nasa loob pa din ng mumunting telang suot niya. Bahagya itong kumislot. Sabay kaming natawa na parang timang. Huminga ako ng malalim. Hinawakan ko ang garter ng kaniyang suot at dahan-dahan itong ibinaba. Nagulat pa ako nang biglang mag-spring ang alaga niya na bumulaga sa’kin. Muli, tawanan kaming dalawa.

Nang tuluyan ko nang matanggal ang brief niya’y hinawakan ko ang alaga niya. Pinagmasdan ko ito. Napakalaki ng ipinagbago ng hitsura nito mula nang huli ko itong makita. Malaki kaysa akin, malinis ang pagkakatuli, may kakaibang amoy na parang nagaanyaya sa akin na ilapit ang aking ilong dito. Inilabas ko ang aking dila’t idinampi iyon sa butas ng pagkalalaki ni Jayson. Dahan-dahan kong pinaikot ang dila ko sa ulo na naging dahilan upang magsimula siya ulit umungol. Iginapos ko ang ulo ng mga labi ko’t bahagya itong sinipsip. Kakaiba ang nalalasahan ko, ang paunang katas niya. Hindi man ako sanay ay itinuloy ko pa rin. Dahan-dahan ay ibinabaon ko ang alaga ni jayson sa aking bibig, iniiwasang sumayad ang aking ngipin. Naramdaman ko ang kamay niyang  humihimas sa aking ulo kasabay ng kaniyang ungol. Ipinagpatuloy ko lang hanggang sa bumilis ang pagtaas-baba ko.

Ilang sandali lang ay hinawakan niya ang ulo ko’t inilayo sa kaniyang junjun. Naupo siya’t muli akong binigyan ng masuyong halik. Maya-maya'y bumulong siya sa akin. “Pasukin mo ako Moy. Angkinin mo ako.”

Tinignan ko siya. Parang nakikiusap ang kaniyang mga mata. “Sigurado ka Moy?” tanong ko na sinagot lang niya ng isang tango’t ngiti.

Humiga siya’t bumukaka. Pumwesto ako sa gitna ng kaniyang mga paa. Nilawayan ko ang aking mga daliri at ipinahid yun sa kaniyang butas. Itinutok ko na ang aking sandata’t dahan-dahang ipinasok ang ulo nito. Ramdam ko ang sikip ng kaniyang butas nang ipasok ko na ang ulo ng junjun ko.

Dinig ko ang kaniyang pag-ungol… Ungol na halatang nasasaktan siya. Timigil ako subalit sinabi niyang ituloy ko lang. Gayun nga ang ginawa ko. Di nagtagal ay kakaiba na ang ungol niya, parang ungol na nasasarapan siya sa ginagawa kong pagsakop sa kaniyang butas. Sa pagitan ng aming mga ungol ay palitan ng salitang puno ng damdaming ikinubli namin. Pinagsaluhan namin ang nakaw na gabi, ang gabing ipinadama ko sa kanya ang nararamdaman kong itinago ko nang mahabang panahon.

Dumaan ang ilang buwan, bumalik na kami sa pag-aaral ni Jayson. Si Diana naman ay nasa bahay lang dahil halata na ang paglaki ng tiyan niya, kabuwanan na niya. Kumakain kami sa canteen ni Jayson nuon nang mag-ring ang cellphone ko. “Hello ninang. Napatawag po kayo?”

“Natataranta na kami dito, humihilab na ang tiyan ni Diana. Manganganak na yata!” malakas na sabi ni ninang, halatang natataranta na sila.

“Talaga po?! Manganganak na siya?!” gulat at excited kong tugon.

“Oo anak. We’re on our way na sa ospital. Pumunta na din kayo.”

“S-sige po ninang. Salamat po.” At ibinaba ko na ang tawag. “Narinig mo yun Moy? Manganganak na si Diana! Makikita na natin ang baby mo!”

Sa kabila ng magandang balita, hindi mo makikitang na-excite si Jayson. “Oo, narinig ko Moy. Mamaya nalang tayo pumunta, may pasok pa tayo eh. Pagkatapos nalang ng klase tayo pumunta.”

Matapos ng klase niya, pinuntahan ako ni Jayson sa room namin. Hinintay pa niyang matapos ang klase ko upang sabay daw kaming pumunta ng ospital. Nang matapos ang klase ko’y nagtaka ako dahil hindi naman sa exit ng university ang daan na tinatahak namin.

“Moy saan tayo pupunta?” tanong ko sa kaniya.

“Basta sumama ka nalang Moy.”

“Pero si Diana…” naputol ang sinasabi ko nang bigla niyang itinakip ang hintuturo’t gitnang daliri niya sa aking bibig.

“Kalimutan mo na muna si Diana Moy. Ang isipin muna natin ngayon ay ang ‘ikaw’ at ang ‘ako’. Kapag nakapanganak na ang babaeng yun ay matatali na ako sa kaniya. Ilang linggo nalang 18 na ako, nais ko sanang sulitin ang natitirang sandaling magkasama tayo… ang mga sandaling ang mahalaga lang para sa akin ay ‘tayo’.” Maramdamin niyang wika sabay alis ng mga daliri niya sa aking bibig. Itinapat niya yun sa bibig niya’t hinalikan.

Sinuklian ko nalang siya ng isang ngiti’t inakbayan ko siya. “Okay. Lead the way.” Sagot ko. Inilingkis niya ang kaniyang kamay sa aking baywang at idinikit sa kaniya. Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa auditorium. Nagtaka ako dahil may susi siya. Pumasok kami. Umakyat kami sa munting entablado. Hawak niya ang isang remote. May pinindot siya doon tapos ay inihagis iyon sa akin, inilapag ko naman yun sa sahig ng stage. Hinawakan niya ang balikat ko’t pinahiga, tumabi naman siya sa’kin at nahiga rin. Nagulat ako sa biglang pagtunog ng malakas na tugtog. Isinayaw niya ako.

(Note: wla akong makitang male to male na ganyan eh kya imaginin nyo nlang parehong lalake yan hehe.)

Oh baby, I know sometimes it's gonna rain

But baby, can we make up now?

'Cause I can't sleep through the pain

Can't sleep through the pain

Girl, I don't wanna go to bed mad at you

And I don't want you to go to bed mad at me

No, I don't wanna go to bed mad at you

And I don't want you to go to bed mad at me

Oh no no no

Natuwa ako dahil akmang akma sa’min ang tugtog. Laging sinasabi ni nanay na kapag may alitan kami’y kailangan bago lumubog ang araw ay maayos namin kung kaya madalas kapag may alitan o ‘di kami pag-uunawaan ay hindi kami makatulog hanggat hindi kami nagkakaayos. Kung iisipin andami na nga naming pinagdaanang problema pero in the end, we can still make it up— together.

“Moy…” pagtawag ko sa kaniya.

“Bakit?” tanong niya.

“Masyado na akong kinikilig. Baka makalimutan nating magpunta ng hospital, mag-alala sina nanay.” Patukoy ko sa pagkakayakap niya sa'kin sa sahig ng stage.

“Kinikilig-kilig ka naman talaga kapag sumasayaw ako ‘di ba?” nanunukso niyang bulong sa aking tainga.

“Oo na! Oo na! Tara na, baka may makakita pa sa’tin dito.”

“Eh ano naman ngayon? Ikinahihiya mo ba ako?” panunubok niya.

“Sus! Ikaw pa ang ikakahiya ko? Ipinagmamalaki kaya kita kahit saan.”

“Talaga?”

“Talagang talaga. Pramis.” Sagot ko’t hinalikan siya sa labi. Napangiti siya. “Tara na, naghihintay na sina ninang.”

“Sige na nga.” sagot niya’t bumangon na. Nang babangon na rin ako’y bigla niya akong kinarga.

“Huy! Ibaba mo nga ako!” gulat kong nasambit.

“Kiss muna ulit!” nakangisi pa siya.

Umiling-iling ako habang natatawa sa gimik niya para lang magka-kiss sakin. Pinagbigyan ko naman siya dahil gusto ko rin naman siyang halikan.

Nakalabas na kami ng university. Naglalakad kami papunta ng sakayan nuon, nasa tapat kami ng bangko nang biglang nagdatingan ang mobile ng mga pulis. May nanloob daw sa bangko sabi ng mga tao sa paligid.

Mabilis na binalingan ako ni Jayson. “Moy Ilag!” sigaw niya’t niyakap ako’t pinaupo. Nakarinig ako ng putok. “Okay ka lang ba Moy?” tanong niya matapos ng mga putukan.

“Okay lang ako Moy. Tara na, baka maputukan pa tayo.” Sagot ko’t hinawakan ko ang kamay niya. Nakita kong napatay ng mga pulis ang ilan sa mga masasamang loob habang ang iba naman ay may mga tama.

Naglakad na kami palayo. Nakakapagtaka lang dahil pinagtitinginan kami ng mga tao. Ilang sandali rin kaming naglalakad nang biglang napayakap si  Jayson sa’kin. Natumba siya. Nagulat ako. Mabuti nalang at nasalo ko siya. “Moy! Moy! Anong nngyayari  sa’yo?” alala kong tanong.

“A-ako naman ang pumrotekta sa’yo this time Moy… M-masaya na a-ako.” sabi niya na may pilit na ngiti. May naramdaman akong mainit na likido sa may hita ko. Pagtingin ko’y dugo. Nagulat ako. Tinamaan siguro si Jayson kanina. Bakit hindi niya sinabi?

Binuhat ko siya. Hindi ko alam kung saan ako nakakuha ng lakas upang buhatin sita. “Tuloooong!” Tulongan nyo kameee!” sigaw ko sa mga taong nanonood sa’min. Mabuti nalang at may dumaang trike, isinakay ko si Jayson at dinala siya sa pinakamalapit na ospital.

Itutuloy…