Lipstick Part 06

Lipstick

By: Marsh

---

Reminiscing the Past

After a week nang pagtatampuhan namin ni Frank, nasorpresa talaga ako, that was January 17, Sinulog Festival sa Cebu at napagkasunduan naming dumayo sa city to enjoy Sinulog. Grabe ang raming tao, hindi ako makahinga that time kasi siksikan, akala ko nga nawala si bestfriend pero suddenly tinakpan niya ang mga mata ko ng kamay niya. I was scared, baka kasi kikidnapin ako that time, napalitan na lang ito ng hagikhik ng kiniliti niya ako. Na-shock ang mga tao sa paligid dahil sa ginagawang kalokohan ni bestfriend na ikinatuwa ko naman. Pumunta kami sa Basilica del Santo Nino para magpasalamat kay Senior Santo Nino sa mga biyayang bigay niya and Im so happy because that was my birthday. Hehehe..

After naming magdasal ay niyaya ako ni Frank na pumunta ng Gaisano Metro dahil may biblhin daw siya. Sumama na ako sa kanya, natagalan kami sa pagpunta sa Metro dahil umuulan at ang raming tao, yung shoes ko nga, puro mud na. Pagpunta namin sa Metro, dumiretso kami sa Ladies Section doon sa cosmetics section. Natawa ako nang bumili siya ng lipstick, ever billena orange pa. Pagkabayad niya sa counter agad siyang sumigaw ng Happy Birthday at binigay sa akin ang lipstick. Naku, para akong aatakehin sa puso. Ngumiti rin yung cashier at ibang mga tao roon at binati ako ng Happy Birthday. Ang kulit talaga ng bestfriend ko. Napangisi na lang ako at humingi ng salamat sa kanya.

Weird! Buti na lang at nakapagbook kami ng motel dahil pag hind kami nakapagready, wala kaming matutulugan, gusto ko sana doon sa sister and brother ko lalagi pero malayo ang Talamban, Cebu at walang gaanong sasakyan that time.

Hindi pa pala kami nakakain ng dinner  buti na lang at open yung Tara’s chicken malapit sa University of San Carlos, their chickens are so delicious and big just only for 35 Php. Libre lahat ni Frank, nahiya ako kasi birthday ko at siya pa ang nanlibre. Pagkatapos namin kumain ay dumiretso na kami sa motel para makapagpahinga na.

Nung nasa hotel na kami, tinanong ako ni Frank

“ Baby Marshy, do you wanna try to do a kissing on th lips?” nakatawa niyang tanong sa akin

“Yes Prankoi, only to the person that I loved,hehehe”, sagot ko na may ngisi.

“I love you Baby Marshy, do you want to kiss me? I know you love me too.”,  biro niya

“Ano ka ba Prankoi, ano to? Incest? Para lang tayong magkapatid noh and kissing is not allowed sa magkapatid so kiss yourself”, sabi ko.

“Sige na Marshy Baby, let’s give it a try, wala namang malisya eh, this is ou of curiousity lamang, please.., wala namang magbabago sa atin. Sige na.”, pamimilit ni Frank

“Let me think about it but bata pa tayo sa ganyang kissing on the lips Prankoi, di talaga yan pwede”, sabi ko.

“Sige ka jan! Kikilitiin kita hanggang pumayag ka”, si Frank

Kiniliti niya ako nang husto at hinalikan niya pisngi ko. Napakakulit talaga ni Frank.

“Okay, itigil mo na iyan, payag na ako, huwag mo akong patayin sa kakikilit diyan, payag na ako.”, sang-ayon ko kay Frank

“Ready ka na ba? Iready mo na ang lips mo ha, huwag mong icoclose dapat ifeel mo ang lips ko”, si frank

Nagsimula nang lumapit ang lips niya sa akin at naglapat na nga ang mga ito. Gosh, my first kiss is my bestfriend. Naiilang akoat nanginginig ang lips ko na parang nagvavibrate. Natawa siya at sinabihan niya akong magrelax. Parang marunong si Frank humalik, ako naman tinikom ko ang bibig ko.

“Sinabi ko na ngang relax, ako ang bahala”, pangisi niyang sabi.

Naglapat muli ang bibig namin at parang pilit pinabubuka ng lips niya ang lips ko, sumunod ako sa rhythm ng movements ng lips niya. Nadala ako sa halikan namin, nabigla ako nang ang tongue niya ay pumasok sa aking bibig, i did the same thing. The kiss was long and it took 5 minutes, para akong nawalan ng hininga doon sa halikan namin. Nahiya ako kay Frank pero inakbayan niya ako at niyakap nang mahigpit at sinabihan akong masarap daw ang first kiss niya. Ako rin ang first kiss ni bestfriend. Iyon na yata ang pinakspecial na gift niya sa akin that time.

Nakatulog kami ng magkayakap ni frank, buti na lang walang pasok that day because of the Sinulog festival, nagcheck out na kami sa motel pero bago umuwi ay pumunta kami ng Ayala para kumain sa Jolibee. Hehe.. Favorite na talaga naming kumain sa Jolibee, nakakaengganyo kasi si Jolibee eh. Hehe.. Mas paborito talaga namin ang chicken sa Jobee compared sa Mcdo,so delicious.Habang kumakain kami ay sinubuan ako ni Frank, nahiya ako ng light, marami kayang tao sa paligid pero nwala na ang hiya ko kasi napakakulit ni bestfriend, ang sarap kasama. Umuwi kami sa bayan namin nang masaya.

Nagbago ang pagsasamahan namin nung March 10. Nanunuod ako ng practice nila sa basketball nang lumapit si Herald sa akin, yung nerd na ka-teammate ni Frank.

“Hi Marsh, we haven’t talked that long yet, do you mind if we can have a conversation, I really want to know you”, anyaya ni Herald

Hindi ko pinansin si Herald, he is handsome and smart but I’m not really interested. Nabastos ko yata siya  kaya nagalit siya at sinabihan ako ng masasamang salit. Hindi ko kinaya ang mga sinabi niya so I cried, madali talaga akong umiyak. Napalingon lahat ng tao sa amin. Nakita ko si Frank na nagngingitngit sa galit, lumapit siya sa aming direksyion at agad niyang napatumba si Herald at ginulpi niya ito. Buti na lang at napigilan siya ng mga teammates niya kundi baka macomatose na si Herald. Lumapit sa akin si Frank at imbes na magpasalamat ay inaway ko siya.

“Bakit mo ba siya ginulpi, sinabi ko bang gulpihin mo siya? You are too over protected”, galit kong sabi sa kanya.

“Bakit ka galit? Tinuruan ko lang nang leksyon ang gago na yun, he is not respecting you at dapat magpasalamat ka sa akin sa pagtatanggol sa yo, Im sure wala nang mang-aapi sayo niyan ater this”, si Frank

“Ganun? I don’t need you to protect me, ngayon, sa pagpoprotect mo sa akin, ikaw pa ang mapapahamak, kasalanan ko na ngayon lahat ito and if you are asking me to say thank you, don’t expect it”, sagot ko

“Oo, kasalanan mo lahat ng ito, kung hindi ka lang sana nagbinabae, nirespeto ka na sana ni Herald, okay lang naman maging bakla ka pero just be a man”, sabi ni Frank

“So you dont want me to be like this? Bakit ngayon mo lang ito sinabi? I really hate you, I thought tanggap mo na ako, 4 years na pagkakaibigan natin, ngayon mo pa ako sinumbatan?”, sabi ko sa kanya ng umiiyak.

“Huwag na nating palalain ito, let’s go home, I’m sure maaayos na ito bukas”, si Frank.

Nauna siyang umalis at sumunod na lang ako sa kanya. Magkatabi pa rin kaming nakaupo sa bus pero hindi kami nagpapansinan. Hiinatid niya ako sa amin at nagmano lang siya kay mama at papa at umuwi na siya sa kanila. Naalala ko iyong mga sinabi niya sa akin kanina lang, he told me that kasalanan ko lahat ng ito dahil sa kabaklaan ko, Im forcing myself to be a girl even though I’m not. Makikipag-ayos na lang ako sa kanya bukas.

Kinabukasan, hindi ako dinaanan ni frank sa amin, pumunta na lang ako ng school ng maaga. Pagdating ko sa room, malapit na akong malate pero wala pa rin si Frank. I asked our adviser Ms. Caballero kung nasaan na si Frank. Ms. Caballero just replied that he’s in the guidance office with his mom and dad and Herald’s parents trying to settle what happened yesterday. Nakaramdam ako ng guilt dahil kasalanan ko lahat ng nangyari. I need to apologize to him.

Recess na at hindi pa rin bumabalik si Frank, nakita ko siya sa may canteen at nang palapit ako sa kanya ay umalis siya patakbo. Nabigla ako sa inasal ng friend ko, para akong naiiyak na hindi ko alam. Sa klase namin,tahimik lang si Frank at hindi niya ako pinapansin, hindi rin niya pinapansin ang ibang classmates namin kaya nag-alala rin sila.

Lunch time at kasama ko ang mga friends ko

Caryl: Marsh, what happend to Frank? Is this because of what happend at the basketball court yeterday?

Icon: Girl? Anong nangyari kahapon? Update me please (usyoso ni Icon).

Me: I think let’s just give him some time to grasp what happend.

Caryl: You are right. I understand what he is coming from.

Naaawa talaga ako habang pinagmamasdan si Frank na mag-isang kumakain. Simula noon ay hindi na kami nagkausap, nagksabay, pumupunta siya sa amin kapag wala ako na ikinalungkot ko naman. I gave him more time to relax by himself hanggang matapos ang 2^nd year. Bakasyon na nang mapag-isipan kung puntahan siya sa kanila nang ang naabutan ko ay ang lola niya. Lumipat na sila sa Manila dahil nadestino na naman sa Manila ang dad niya. Umiyak ako that time, I don’t know what to do. If only I can follow him in Manila. Masakit talaga mawalan ng kaibagan. Sobrang sakit.

(itutuloy)