Will You Wait For Me? (Part 04)

Part 4 na tayo... sa part na 'to at sa part 5, maglalakbay muna tayo sa ala-ala ng nakaraan nina Gian at Jayson. Dito masasagot ang ilang katanungan sa nakaraang tatlong bahagi. 13 parts lang ito kaya mabilis ang mga pangyayari. Bukod sa mabilis, compressed pa ang mga huling bahagi. Pag sinipag ako imomodify ko para umabot ng 15 parts na original plan ko para sa kwento... yun ay kung sinipag ako :P

Will You Wait For Me? (Part 4)

*GIAN CARLO BERNAL*

Madilim ang paligid. Nasaan kaya ako? Unti unti ay may naririnig na ako. Mga huni ng ibon. Unti-unti ay may nakikita na akong liwanag. Maliliit na liwanag. Unti-unti ay lumilinaw na. Ang mga munting liwanag ay mga sinag ng araw parang lumulusot sa pagitan ng mga dahon ng puno…

“Hoy bata!” sigaw ng bata sa ibaba.

Tinignan ko lang siya. Ngayon ko lang siya nakita dito… Sino kaya siya?

“Anong ginagawa mo diyan?!”

“Kumukuha ng kamatsile!” sagot ko.

“Pwede din ba ‘ko umakyat?!”

“’Di umakyat ka kung kaya mo!” para kaming mga taong bundok na nagsisigawan.

Sinubukan niyang umakyat subalit nadulas siya sa unang pagsubok niya. Natawa ako sa kanya dahil para siyang lampa. Tumayo siya’t sinubukang umakyat ulit. Nakahawak siya sa katawan ng puno habang nakaupo sa sangang tinatapakan ko. “Masarap ba yan?” tanong niya.

“Tikman mo.” Sagot ko’t inabutan ko siya ng isang mapula ang laman. Nanginginig ang kamay niya nang mahawakan ko, ngayon lang ata siya naka-akyat ng puno.

Kinagat niya yung laman, ngumuya. “Mapakla!” sabi niya.

“Engot, kinain mo kasi yung buto!” natatawa kong sagot.

Kumagat ulit siya at idinura yung buto. “Matamis!” nakangiti niyang wika.

“Taga saan ka? Ngayon lang kita nakita dito.” Tanong ko sa kanya.

“Taga-dun!” sabi niya’t itinuro yung bagong tayong malaking bahay malapit sa bahay namin.

“Wow! Kayo ang may-ari nun?” mangha kong tugon.

“Oo, kakadating lang namin kanina.” Sabi niya. Sinubukan niyang tumayo sa sanga. Pilit niyang inabot ang isang bunga.

“Hoy hindi pa pwede yan! Kunin mo yung ganito.” Sabi ko’t ipinakita ang mga kamatsile na isinilid ko sa plastik na nakasabit sa shorts ko.

“Hindi ko abot eh.” Sabi niya.

“Sige, hati nalang tayo sa nakuha ko. Baba na tayo.” Pag-aya ko sa kanya. Lumambitin ako sa sangang tinatapakan ko’t tumalon para maka-baba.

“Huwag mo akong iwan!” sigaw niya’t namutla bigla. Yumakap siya sa katawan ng puno dahil gumagalaw pa yung sangang tinatapakan niya.

“Baba ka na!” sigaw ko.

“Paano?!” tanong niya. Natawa ako sa kanya, naka-akyat siya pero hindi marunong bumaba. Inalalayan ko nalang siyang makababa.

“Ikaw taga-saan ka?” tanong niya habang nakatapak sa balikat ko.

“Mamaya pakita ko sa’yo, dalian mo ang bigat mo!” sagot ko naman.

Kinain namin yung mga kamatsile sa lilim ng puno. Tanong siya ng tanong, ang kulit niya. Narinig kong pinaandar yung patubig.

“Anong gagawin?” inosente niyang tanong nang makita niyang naghuhubad ako.

Isinabit ko ang mga damit ko sa sanga ng halaman. “Maliligo.” Sagot ko sa kanya. “Kung sasama ka, maghubad ka na din.” Dugtong ko pa.

Naghubad nga din siya ng damit at isinabit sa halaman ang t-shirt niya. Sumunod siya sa akin hanggang sa marating namin yung patubig.

“Hindi ba malalim yan?” tanong niya’t mahigpit na nakahawak sa braso ko.

“Hindi, tignan mo.” Sagot ko at lumusong ako. Hanggang baywang ko lang naman ang tubig doon kapag puno, pero dahil kakabukas lang ng patubig ay hanggang binti ko pa lang.

“Wala bang piranha diyan?” tanong pa niya, nagdadalawang isip.

Natawa ako sa tanong niya, alam ko lang sa panahon na yun ang mga piranha ay makikita sa Super Mario games. “Wala no! Hali ka na, malamig yung tubig masarap maligo!” pagpilit ko sa kanya.

Wala na siyang nagawa kundi ang lumusong sa tubig. ‘Di nagtagal ay nagustuhan na niya at halatang aliw na aliw na siya sa mga buteteng lumalangoy. Nagtampisaw kami nang nagtampisaw, tawanan, habulan.

“Bakit ganyan ang mata mo? Pusa ka ba?” bigla niyang tanong sa’kin.

“Hindi! Sabi ni nanay nakuha ko kay tatay ito. Pareho kami ng mata!” sagot ko naman.

“Pwede din ba akong humingi sa tatay mo ng mata? Sana bigyan din niya ako.” nakangiti niyang sabi.

“Sige sabihin mo kay tatay mamaya, isasama kita sa bahay.” Sagot ko naman. Nakakatawa lang kasi kapwa kami inosente sa mga panahong yun, akala ko din nilagay ni tatay yung mata sa’kin kaya kakaiba ang kulay ng mata ko.

Naghabulan pa kami hanggang makarating kami sa taniman ng munggo. Bigla kong naisip ng kapilyuhan.

“Kumuha tayo ng munggo!” sabi ko.

“Bakit? Iluluto mo?” tanong niya.

“Hindi! Gagawin nating bala!” sagot ko naman.

Namitas kami ng mga munggo. Nang marami na kaming nakuha ay binalatan namin ang mga yun ay isinilid sa mga bulsa namin. ‘Di namin alintana ang basa naming shorts, pumunta kami sa kalsada para mamulot ng straw. Tapos ay bumalik kami sa bukid, umakyat kami sa puno ng mangga.

“Anong gagawin natin sa mga ito?” tanong niya.

“Manunulbatana tayo!” sagot ko naman.

“Ano yun?” takang tanong niya.

“Sulbatana hindi mo alam? Ganito!” Dumukot ako ng ilang munggo sa bulsa ko at isinubo, tapos ay inilagay ko ang straw sa bibig ko at hinipan yun. Tumama yun sa latang nakasabit sa bakod. “Ganun! Subukan mo.” Sabi ko pa.

“Ang galing!” mangha niyang sabi. Mabilis siyang dumukot ng maraming munggo mula sa bulsa niya.

“Konti lang! Mahirap hipan pag madami!” sabi ko pa.

“Ganun ba?” sagot naman niya at ibinalik ang ibang munggo. Ginaya niya ang ginawa ko kanina pero mahina siyang umihip kaya hindi umabot sa lata yung munggo.

“Okay na yun! Pers taym mo pa lang eh.” Pagpapalakas ko ng loob niya. Ngumiti naman siya.

Nag-abang kami ng mga dumadaan at pinapatamaan namin sila, matapos ay magtatago kami sa likod ng puno. Nakakatawa tignan ang mga taong tinatamaan kasi palingon-lingon sila sa paligid tapos ang isa ay tumatakbo pa, akala nila may nunong naglalaro. Enjoy na enjoy kaming dalawa sa kapilyuhan namin.

Magtatakip silim na nang mapagpasyahan ko nang umuwi. Ayaw pa sana niya pero kailangan ko nang makauwi bago pa tumunog ang kampana sa simbahan kung hindi ay mapapalo na naman ako kay tatay.

Binalikan namin yung mga damit namin sa pinagsabitan naming halaman tapos ay dumeretso kami sa bahay namin.

“Naku! Ang dungis mo Ji-ji! Sino yang kasama mo?” bungad sa amin ni nanay pagpasok namin ng gate.

“Nay, kalaro ko po, si…” oo nga, hindi ko nga pala alam ang pangalan niya. Bumaling ako sa kanya at nagtanong, “Ano nga palang pangalan mo?”

“Jayson Maliwat Junior!” sagot niya.

“Maliwat? Bagong lipat kayo?” tanong ni nanay.

Nagkataong lumabas din si tatay sa mga oras na yun. “Oh, bat ang dungis mo, anak?”

Nagmano muna ako kina tatay at nanay bago sumagot, si Jayson man ay nagmano din. “Naglaro po kasi kami ni Jayson sa bukid tay.”

“Jayson? Jayson Maliwat?” tanong ni tatay.

“Opo.” Nahihiyang sagot naman ni Jayson dahil sa pagtitig ni tatay.

“Ang laki mo na ah! Kilala mo ba ako?” nakangiting tanong niya.

Umiling lang si Jayson. Nagtataka ako, kilala siya ni tatay? Nang tignan ko naman si nanay ay nakangiti lang ito.

“Bless ka hijo, ako ang ninong Ariel mo.” Masayang pagpapakilala ni tatay.

Parang lumiwanag ang mukha ni Jayson nung marinig yun. “Ninong Ariel?” tanong niya, kinikilala mabuti si tatay. “Ninong Ariel!!” sigaw niya tapos ay yumakap siya kay tatay.

“Haha kilala mo na ako? Ang daddy’t mommy mo nasaan?” tanong ni tatay.

“Nasa bagong bahay po kanina nag-aayos ng gamit namin.” Masayang wika naman ni Jayson.

“Eh ako kilala mo pa ba, Je-je?” tanong ni nanay.

“Ninang Emily?” sagot ni Jayson.

“Naku kilala pa ang ninang, ang talino ng inaanak ko!” Gigil na sambit ni nanay tapos ay hinalikan sa pisngi si Jayson.

Sumabad naman si tatay. “Pupuntahan natin ang mommy at daddy mo mamaya. Sa ngayon maligo muna kayo ng kinakapatid mo.” Bumaling si tatay sa’kin, “Pahiramin mo muna ng walker at salawal si Jayson, nak.”

“Opo!” masayang sagot ko naman. “Halika, pakita ko ang kuwarto ko sa’yo.” Baling ko kay Jayson tapos ay hinila ko ang kamay niya.

“Maghilod kayo ha!” pahabol ni nanay bago kami tuluyang makapasok ng bahay.

Dumeretso kami ng banyo, may twalya naman kasi dun lagi. Sabay kaming naligo’t nagpunas. Tapos ay umakyat na kami sa kuwarto ko. Manghang mangha siya sa kuwarto ko dahil sa mga nakasabit na laruan sa kisame. Eroplano, space ship, planets at stars na bumagay sa space design sa kisame ko.

“Ang galing! Ang ganda ng kuwarto mo! Sana ganyan din ang kuwarto ko!” sabi pa niya habang nakatingala.

“Favorite ko kasi ang Voltron Lion kaya ganyan ginawa ni tatay sa kuwarto ko.” Sagot ko naman habang kumukuha ng damit sa cabinet. “Heto suot mo!’ sabay hagis ng mga damit sa kama.

Nagbihis na kami’t nagkuwentuhan pa ng kaunti. Ilang sandali lang ay kumatok na si nanay sa kuwarto ko. Pupunta daw kami sa bahay nina Jayson. Sabay sabay kaming pumunta duon. Napansin kong bihis na bihis sina nanay at tatay, parang may okasyong pupuntahan.

Tumigil kami sa harap ng bagong tayong bahay. Pagbukas ng gate ay bumungad sa akin ang pamilyar na mukha na sa mga pictures ko lang nakikita.

“Ariel, Emily! Hali kayo, pasok!” magiliw na paanyaya nung babae.

“Trisha! Kamusta na? May kasama pala kami.” Sagot naman ni nanay. Tumabi siya at ipinakita si Jayson sa babae.

“Jayson, anak! Saan ka galing? Kanina ka pa namin hinahanap ah.” tanong nung babae.

“Nakipaglaro po kasi ako kay…” nilingon niya ako, may nagtatanong na tingin.

“Gian Carlo, ang inaanak ninyo.” Sagot naman ni tatay. “Bless ka sa ninang Trisha mo.” Utos ni tatay.

“Gian?! Naku ang laki mo na ah!” sabi ni ninang habang kinukuha ko ang kamay niya.

“Okay lang po ninang.” Nakangiti kong sagot.

“Hali na kayo, pasok! Naku sana magustuhan ninyo yung inihanda ko.” Sabi pa ni ninang.

Pumasok na kami sa loob ng bahay at nadatnan namin ang isang lalaking nag-iihaw sa garden. Nang makita niya kami’y iniwan niya ang niluluto niya at lumapit sa amin.

“Moy!” sigaw niya at nakipag-kamay kay tatay, tapos ay nag-yakapan at nagtapikan ng likod. “Mabuti’t nakarating kayo!” dugtong pa niya.

“Welcome sa lugar namin Moy! Marami tayong pagkukuwentuhan.” Sambit ni tatay tapos ay tumawa. “Nga pala, ang inaanak mo! Marami ka nang utang diyan!” sabi pa ni tatay tapos ay hinawakan ang kamay ko. “Bless ka sa ninong Jayson mo.” Utos ulit ni tatay.

Lumapit ako sa lalaki at nagmano. “Si Gian na ba ito? Ang laki na ah! At kamukhang kamukha mo!” sabi niya.

“Ang inaanak ko din kamukhang kamukha mo. Mukhang sila ang magtutuloy ng pagkakaibigan natin eh.” Sagot ni tatay.

“Nasa inyo pala si Jayson? Kaya pala kanina pa kami hanap ng hanap hindi namin makita, sa inyo pala dumiretso!” sabi naman ni ninong tapos ay tawanan sila.

Hinawakan naman ni Jayson ang kamay ko. “Daddy akyat po muna kami, papakita ko yung kuwarto ko!” paalam niya sa mga nakatatanda.

“Sige, anak. Tawagin nalang namin kayo pag kakain na.” pagpayag naman ni ninong.

“Huwag malikot Ji-ji ha?” pahabol naman ni nanay.

Umaktay kami sa ikalawang palapag. Pagbukas niya ng pintuan ng silid ay bumungad sa akin ang eleganteng kuwarto niya, pang mayaman talaga. Tapos ay sa isang estante ay punong puno ng mga action figures. Voltron, Voltron Lion, Raijin-Oh, Bioman, Maskman, Machine Man, Shaider, Mask Rider Black, at kung anu-ano pang kinagigiliwan kong palabas. May sarili din siyang TV sa kuwarto at may SEGA Genesis din siya!

“Wow! Mas maganda pala ang kuwarto mo eh!” sabi ko.

“Mas maganda yung sa’yo, yung sa akin kasi ayaw ko ang kulay. Gusto ko yung sa’yo.” Sabi niya. Pumunta siya sa estante at kuniha yung Voltron Lion action figure. “Oh, sa’yo na ‘to!” sabi niya.

“Baka magalit si ninong!” sabi ko. Nakakahiya naman kasi kung tatanggapin ko.

“Ah basta sa’yo na ‘to!” sapilitan niya iyong ipinahawak sa akin. Natanggal pa yung isang paa dahil dun. “Tignan mo nagiging lion talaga siya.” Pagmamalaki pa niya habang binubuo yung paa para maging lion.

Manghang mangha ako, parang yung sa TV talaga. Binaklas niya lahat at ginawang lion lahat. Nakilaro na din ako.

“Form feet and legs! Form arms and body!” sambit niya habang itinutupi yung paa ng mga lion upang buuin ang robot.

“And I’ll form the head!” sunod ko’t ipinatong ko yung red lion piece sa robot. Nagtawanan kami. Kinuha niya yung Daimos robot niya at pinaglaban namin yung dalawa. Tuwang tuwa ako sa mga laruan niya, sa’kin kasi madalang bumili ng laruan si tatay, madalas kiddy astronomy books binibili niya sa’kin na nagugustuhan ko naman dahil nga mahilig akong magbasa at tumingin sa mga stars. Kung bibili man siya ng laruan ay sinisiguro niyang educational tulad ng lego.

Bumukas yung pinto ng kuwarto. “Jayson, Gian, baba na, kakain na tayo.” Nakangiting sambit ni ninang Trisha.

“Kainan na!” sigaw ni Jayson at hinawakan ang kamay ko. Sabay kaming bumaba upang magtungo sa hapag.

“Oh bakit mo kawak ang laruan ni Jayson? Baka masira yan magalit ang ninong Jayson mo.” Sabi ni papa.

“Binigay ko po sa kanya. Kay Gian na po yan.” Sagot naman ni Jayson.

“Mukhang may bagong best friends na dito ah.” sabi naman ni nanay.

Nagtinginan sina ninong at tatay tapos ay tumawa. Nagtaka naman ako sa kanila, ano ang best friends?

“Kayong dalawa, huwag kayong mag-aaway ha? Dapat kayo lagi ang magkakampi!” sabi ni ninong sa amin.

“Parang sina Batman at Robin!” sagot ni Jayson.

“Haha… Oo, parang sina Batman at Robin.” Sagot ni ninong.

“Ako si Batman!” sagot ko.

“Hindi! Ako si Batman, ikaw si Robin!” nakangusong sabi ni Jayson.

“Oh! Oh! Kakasabi lang na huwag mag-aaway eh…” si tatay.

“Sige siya nalang si Batman, ako si Superman!” sagot ko naman na tinawanan nilang lahat.

Duon nag-umpisa ang pagiging matalik na magkaibigan namin ni Jayson at tulad ng habilin nina tatay at ninong, kami ang laging magkakampi. Lagi kaming magkasama kahit saan magpunta. Ipinakilala ko rin siya sa ibang kalaro ko na naging kalaro na rin niya. Sabay kaming pumasok ng grade 1, pareho pa ang section.

Ang kaaway ng isa ay kaaway na din ng isa. Ganuon kami, lagi ko siyang ipinagtatanggol. Tulad nang isang araw pagkatapos ng klase, hindi ko makita si Jayson. Hindi ko siya makita sa buong school. May isang classmate kami na tinawag ako dahil makikipag suntukan daw si Jayson. Dali-dali akong nagpasama sa kanya sa lugar, sa bukid pala yun.

Kitang kita ko kung paano nasuntok si Jayson sa mukha. Sadyang lampa si Jayson kaya hindi siya makaganti. Nag-iiyak lang siya matapos niyang masuntok. Sumiksik ako sa mga batang nanonood na nakapalibot sa kanila.

Itinulak ko yung grade 4 student na sumuntok kay Jayson. “Ako ang labanan mo damulag!” sigaw ko sa kanya.

“Matapang ka ha!” sabi niya’t inambahan ako ng suntok subalit nahawakan ko ang kamay niya. Sinipa ko siya na tumama sa tiyan niya. Nang uulitin ko ang pagsipa ay nahawakan niya ang paa ko, dahilan para matumba ako sa damuhan. Pinagsusuntok niya ako sa mukha, di naman ako makabangon dahil inuupuan nya ang tyan ko. Bigla kong hinawakan ang patilya niya at hinila yun pataas, napangiwi siya sa sakit. Yun ang naging butas kung kaya naitulak ko siya upang makabangon ako. Siya naman ang dinaganan ko’t pinaulanan ng suntok sa mukha. Duon na ako pinagtulungan ng mga kasama niya. Si Jayson ay pilit na umawat habang umiiyak pero wala siyang nagawa.

Nang makauwi kami ay pinalo pa ako ni tatay nang makita niyang duguan ang mukha ko. Ayaw na daw niyang mabalitaan na nakikipag basagan ako ng mukha kung hindi ay papaluin daw niya ako ulit.

“Masakit ba?” tanong niya sa’kin, awang awa sa hitsura ko.

“Okay lang. Ikaw, masakit pa ba ang pisngi mo?”

“Masakit pa. Pero wala namang dugo, yung sa'yo madami.” Sabi pa niya.

“Okay lang ‘to, basta walang pwedeng manakit sa’yo. Magkakampi tayo lagi ‘di ba?” Sabi ko.

Yun ang huling pakikipag basagan ko ng mukha, takot din kasi akong mapalo ni tatay. Naging mailap ako sa mga tao para maiwasan ang gulo, tanging si Jayson lang ang lagi kong kasama. Halos hindi na kami lumalabas ng bahay.

Isang araw habang naglalaro kami sa bahay nila, pumasok kami sa kuwarto nina ninong. Marami kasing magazine duon na pwede kong basahin. Sa kuwarto kasi ni Jayson walang books maliban sa text books namin sa school na mayroon naman din ako.

Binuksan ko yung isang drawer, may nakita akong naka-ipit na booklet sa mga magazine. Kinuha ko yun at namangha sa nakita kong picture doon.

“Anu yan?” tanong ni Jayson.

Ipinakita ko sa kanya yung booklet. Tulad ko ay natulala din siya sa nakita niya. “Tara tignan natin.” Sabi ko.

Naupo kaming mgkatabi sa kama nina ninong. Napako ang tingin ko sa babaeng nakahubad hawak ng isang kamay niya ang suso niya, nakatuwad siya habang yung isang lalaking nakasando ay nakaluhod sa likuran. Nakanganga yung lalaki na parang sumisigaw, nangingintab ang balat nila sa pawis. Naramdaman kong tumatayo si junjun ko. Tinignan ko si Jayson, nakapako ang tingin niya sa larawan.

Binuklat ko yung booklet, ang sunod na larawan ay babaeng nakabukaka, kitang kita namin ang nasa pagitan ng hita niya, mabuhok, mapula, medyo nakabuka yung butas.

“Ganito pala ang sa babae.” Nasambit ko. Hindi tumugon si Jayson.

Inilipat ko ang pahina. Namangha ako sa nakita namin, nakatayo yung lalaki habang yung babae naman ay nakaluhod sa harap niya, hawak-hawak ang titi nung lalaki at dinidilaan ang ulo.

“Ang laki!” nasambit ni Jayson. Tinignan ko siya, nakapako pa rin ang tingin sa larawan. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang paggalaw ng leeg niya, napalunok siya.

Uneasy na ang pakiramdam ko, kinakabahan ako na ewan pero parang gusto ko pang tignan yung iba lalu na’t masarap sa pakiramdam ang nakatayo ang toytoy ko.

Nakarinig kami ng mga yabag, mabilis kong itinago yung booklet pabalik sa drawer. Ewan ko pero pakiramdam ko’y hindi dapat kami makitang tinitignan yung booklet na yun. Biglang bumukas yung pinto.

“Oh, bakit dito kayo naglalaro? Tignan niyo yung kama ang gulo. Tsk! Maligo na nga kayo.” Utos ni ninang sa amin. Naghabulan kami ni Jayson papunta sa kuwarto niya. May banyo kasi sa kuwarto niya, duon nalang kami maliligo.

Naghubad kaming dalawa, nakita kong gising din ang junjun ni Jayson. Naapektuhan din pala siya nung picture. Tumapat na kami sa shower upang makaligo na. Umupo ako upang sabunin si Junjun. Hinila ko yung balat upang lumabas yung burat, hindi pa lumalabas ng buo yung ulo dahil nga bata pa ako. Sinabon ko yun dahil ayoko sa kakatwang amoy nun pag hindi nalinis. Umupo din si Jayson at ginaya yung ginagawa ko.

“Gian magiging kamuka kaya nung sa picture ang mga toytoy natin?” tanong niya sa’kin.

“Siguro, maliit pa kasi tayo kaya maliit din toytoy natin.” Sagot ko.

Tumayo ako upang buksan ulit yung shower para mahugasan ang sabon sa katawan ko. Hindi ko inalis ang pagkakahila ng balat ng toytoy ko para mahugasan din yung burat. Nagulat nalang ako nang biglang dinilaan ni Jayson yun, ginaya niya yung nasa picture. Nakiliti ako kaya napa-urong ang pwet ko.

“Masakit ba?” tanong niya.

“Hindi. Masarap, nakakakiliti.” Sagot ko naman.

Dinilaan niya ulit. Dila lang siya ng dila, lalong naninigas ang toytoy ko, kumikislot-kislot. Minsan ay isinusubo pa niya. Nang maramdaman kong maiiihi ako ay pinatigil ko siya, ayokong maihian ko siya. Tumapat ako sa bowl upang duon ituloy ang pag-ihi. Mula nuon ay lagi na namin yung ginagawa pag naliligo kami, nagdidilaan kami ng burat at tumitigil lang pag naiihi na kami.

Itutuloy…