Story Cover Created by: MakkiPotPot
Written by: Zildjian
Email: zildjianace@gmail.com
Blog: ZildjianStories
Author's Note:
Unang-una sa lahat, gusto kong pasalamatan ang mga taong
walang sawang nagbibigay ng kanilang suporta sa mga likha ko. Hindi niyo lang
alam kung papaano niyo ako pinapasaya sa bawat komentong natatanggap ko bawat
chapter.
Aaminin kung medyo nahihirapan akong i-execute ang kwentong
ito. Una dahil sa kakaibang atake ko dito at pangalawa, dahil sa medyo may
pagka-abnormal ang character ni Andy. Yeah, napakahirap niyang tantiyahin at
nakakasama siya ng loob. LOL
Naway ma enjoy niyo ang chapter 03 kong ito at sana ay hindi
niyo makasawaang mag-iwan ng komento para naman sumaya ako ng todo. Nalalapit
na ang pagbabago sa buhay ng mga character ko dito at sana, hanggang sa huli
suportahan niyo ito.
DISCLAIMER: This story is
a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are
purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests
that in any use of this material that my rights are respected. Please do not
copy or use this story in any manner without my permission.
Kinagabihan ay pumasok si Andy sa trabaho. Hindi na siya
nakatulog dahil sa biglaang pagbisita ng makukulit niyang mga kaibigan.
Hanggang sa trabaho ay hindi pa rin niya maiwasang hindi maisip
ang mga nangyaring usapan kanina sa kanyang apartment. Hindi pa rin siya makapaniwala sa nalamang
ikakasal na ang taong ilang gabi pa lang ang nakakaraan ay nakatalik pa niya.
Mukhang tama nga ang
naging desisyon kong itigil na ang kahibangan ko. Usal niya sa kanyang
sarili. Ngayon, may dahilan na ako para manindigan
sa naging desisyon ko.
Ipinagpasalamat niya na handa siyang suportahan ng kanyang
mga kaibigan. Kahit makukulit at magugulo ang mga iyon, hindi naman niya
maitatanggi na mababait at maasahang tao ang napili niyang pakisamahan at
pakibagayan.
“Ang lalim naman yata ng iniisip mo.” Pukaw sa kanya ng
kanyang katrabahong si Nelson.
Wala pang gaanong tao sa loob ng bar sa araw na iyon kaya
naman hindi pa sila gaanong abala.
“Akala mo lang iyon.” Nakangisi naman niyang tugon dito.
“Kunyari ka pa. Kanina ka pa nakatulala diyan eh. Ano ba ang
iniisip mo? Kahalayan siguro iyan noh?’
“Oo, iinisip ko kung ano ang hitsura mo kapag wala kang
kahit na anong suot.” Pagsakay naman niya sa kapraningan ng kanyang katrabaho na
nilakipan pa niya ng pagtaas baba ng kanyang kilay.
“Pinagnanasaan mo pala ako. Huwag gano’n, madali pa naman
akong pumatol sa mga taong nagnanasa sa akin.” Ngingisi-ngisi naman nitong
tugon.
“Saang banda ang kanasa-nasa sa’yo?”
“Aba, huwag mo akong hahamakin. Ang katawan ko ang klase ng
katawan na hindi kayang matanggihan ng kahit na sino.” Ang nagyayabang naman
nitong wika.
“Kaya pala.” Tatango-tango niyang wika. “Kaya pala palagi
kang basted sa mga nililigawan mo dahil sa masyadong ‘irresistible’ mong
alindog.”
Nagkatawanan na lamang sila. Normal na sa kanila ang mga
ganitong klaseng biruan lalo na kung wala silang gaanong costumer. Natigil lamang
ang kulitan nila nang may isang grupo ng costumers na pumasok.
Unti-unti nang nagkakalaman ang bar na pinagta-trabahuan ni
Andy habang lumalalim ang gabi at nagsisimula na rin siyang maging abala sa
paglikha ng mga inumin.
Ilang saglit pa ay isang grupo pa ang pumasok sa naturang
bar na iyon at kasama roon ang taong kagabi lang ay naging costumer niya at
iyon ay walang iba kung hindi ang talipandas na napakasungit na dati na niyang
hinangaan.
Kita niyang sa kanyang direksyon napatingin ang mga ito.
Agad naman siyang nagbawi ng tingin at nagkunwaring hindi napansin ang mga ito
lalo na ang lalaking nagpakulo ng kanyang dugo kagabi lang. Ang sumunod na
nangyari ay nasa harapan na niya ang mga ito at inukupahan na ang mga bar chair
sa kanyang harapan.
“Oh, ano ang masarap na inumin dito Nhad?” Wika ng isa sa
mga ito na ang tinutukoy ay ang lalaking dati niya nang hinahangaan.
“Lahat ng gawa niya masarap.”
Gusto man niyang matuwa dahil muli, narinig na naman niya
ang papuring laging binibigay nito noon sa mga inuming gawa niya ay hindi niya
magawa. Sapagkat wala sa ekspresyon ng
mukha nito ang ngiting palagi na niyang nakikita dito noon.
BInalingan siya ng isa sa mga kasama nito.
“Sabi nitong kaibigan namin magaling ka raw gumawa ng mix
drinks. Kaya mo ba kaming gawan ng inuming makakapagpalimot sa problema nitong
si Nhad?”
“Huwag mo akong simulan Anthony.” Kunot-nuong pagsaway nito
sa kaibigan.
“Easy lang.” Saway ng isa sa mga ito saka siya binalingan at
nginitian. “Pa-try naman ako ng Black Russian mo.”
“Ako, Blue Frog.” Ani naman ng isa saka binalingan ang
walang imik na kasama nito. “Ikaw Nhad,
ano ang trip mo? Siguraduhin mo lang na di ka ulit male-late bukas sa shift
mo.”
“’Yung order ko na lang kagabi.” Walang gana nitong tugon.
Agad naman siyang tumalima para simulang gawin ang mga in-order
ng mga ito. Tulad ng nakasanayan na ng mga costumers nila sa bar na iyon ay
ipinakita niya rito ang ginawa niyang paghalo-halo ng mga inumin kasama na s’yempre
ang mga kakaiba niyang stunt ng paghahalo.
Matapos niyang magawa ang unang order ay napangiti ang mga
kasama nito. Halata sa mga mukha ang pagkabilib sa kanyang ipanamalas na
talento.
“Astig!” Naibulalas ng isa sa mga kasama nito nang maibigay
niya rito ang order nito saka ito sumimsim marahil para tikman ang gawa niya.
“At ang sarap ng pagkakagawa mo.”
Napangiti naman siya. Para sa kanya ay isang musika sa
kanyang pandinig ang mga papuring nakukuha niya sa mga costumers nila.
Nagsimulang gumawa ng pangalawang inumin si Andy . Gano’n pa
rin, tutok na tutok pa rin ang mga ito sa kanya at nang magawa na niya ang
pangalawang inumin ay muli siyang pinaulanan ng papuri ng dalawa.
“Ang galing mo naman. Saan ka ba nag-aral para maging ganyan kagaling?” Magiliw na tanong ng isa sa mga ito na nagngangalang Anthony.
“Self-study lang po at sa tulong na rin ng isa sa mga pinsan
kong barista sa ibang bansa.”
“Wow!” Naibulalas ng mga ito.
“Pakibilisan ang inumin ko.” Basag sa kanila ng kanina pa
walang imik na kasama ng mga ito saka ito umikot patalikod sa kanya gamit ang
inuupuang counter chair saka ipinatong ang mga siko nito sa bar counter.
Kita niyang palihim itong siniko ng katabi nitong kaibigan
saka siya binalingan.
“Pagpasensiyahan mo na siya, may pinagdaraanan lang na
kabiguan sa buhay kaya ganyan ‘yan kasungit.” Hinging paumanhin nito. “By the
way I’m Jonas, to my left is Anthony at ang nasa kanan ko naman ay si Nhad .
Ikaw, anong pangalan mo?”
“Andy po sir.” Simpleng tugon naman niya rito, hindi
pinahalata ang iritasyong naramdaman sa muling pambabastos sa kanya ng lalaking
dati na niyang hinangaan.
“Mukhang may bago na kaming pagkakatambayan kapag ganitong
gusto naming mag-unwind sa trabaho namin. Ikaw ba palagi ang barista dito
Andy?” Pagpapatuloy ng usapan ni Jonas halatang pilit na inawaksi sa kanya ang kaarogantehang
pinaka ng kasama.
“Nag-iisang barista lamang po ako sa bar na ito.”
Tumango-tango naman ito.
Isinalin na niya sa shot glass ang ginawang order ng
masungit niyang costumer.
“Ito na po sir.” Wika niya saka lang ito humarap ulit sa
kanya at tulad ng nakaraang gabi napapikit ito nang malasahan ang kanyang
likhang inumin.
“One more.” Wika nito.
Kita niya kung papaano napailing ang dalawang kasama nito
pero hindi naman nagbigay ng kahit na anong komento. Mukhang hinahayaan na lang
ng mga ito ang kasamang ilunod sa alak ang dinadalang problema.
Habang abala si Andy sa paggawa ng mga inumin para sa
tatlong costumer niya sa bar sa gabing iyon ay abala rin siya sa pakikinig sa
usapan ng mga ito. Halos mag-iisang oras na ang mga ito roon at hindi na rin maikakailang may tama na ang
mga ito.
“Hindi niyo ako maiintindihan.” Ang may pagka-groggy nang
wika ng talipandas na si Nhad.
“Hindi ka talaga namin maiintindihan pare dahil hindi mo
naman sinasabi sa amin ang dahilan kung bakit ka nagkakaganyan. Natatakot na
ang ilang kasamahan natin sa ’yo, ah. Kanina, bukod sa mukha kang bumangong
bangkay na pumasok ay halos lahat ay sinusungitan mo.” Wika naman ng isa na
nagngangalang Jonas.
“Oo nga.” Pagsang-ayon naman ng isa na nagngangalang
Anthony. “Paano ka namin matutulungan kung ganyang ayaw mo namang sabihin ang
dinadala mo. Magkakaibigan tayo pare, magkakatrabaho pa. Handa kaming makinig
sa kung anuman iyang dahilan ng pagbabago mo bigla. Kaya nga tayo ngayon
nandito di ba?”
“Hindi niyo magugustuhan ang maririnig ninyo.” Tugon naman
nito saka muling sumimsim sa pang walong shot na nitong inumin.
“Try us pare.” Pangungumbinsi naman dito ni Jonas.
Natahimik ito at napatitig lang sa hawak nitong inumin.
Mukhang wala talaga itong balak ikuwento sa mga kaibigan ang tunay na dahilan
ng biglaang pagbabago nito ng ugali.
“I saw you one time sa mall, you were with another guy at
mukhang masayang-masaya kayo. Correct me if I’m wrong pare ah, pero sa tingin
ko, you’re having an affair with that guy base na rin sa nakita kong
pagho-holding hands ninyo.” Ani ni Anthony.
May pagkagulat na napatingin sa gawi nito ang kaibigan
nitong si Jonas.
“Oh shit.” Naibulalas nito. “So, the rumors are true?”
Masamang tingin ang ibinalik nito sa kaibigan.
“Oo totoo. May problema ka? Kung meron, sabihin mo na ngayon
nang magkalimutan na tayo.” Bakas ang galit na tugon nito.
“Hey, easy lang. Hindi mo ako kaaway.” Ang napataas ng kamay
na wika ni Jonas tanda na hindi ito kakasa sa kaibigan subalit hindi pa rin
nito tinanggal ang masamang tingin dito.
Napapailing na lang si Andy sa nasasaksihan. Talagang
tuluyan nang nawala ang palangiting anyo na dati na niyang hinahangaan sa taong
ito at ngayon nga ay napalitan na ito ng bitterness at insecurities.
Muli niyang naalala ang naging tagpo nila sa nagdaang gabi
at ang mga katanungan nito sa kanya na nagpapatunay lamang na ang lalaking minsan
na nitong isinama sa bar nilang iyon ay ang dahilan ng biglaang pagbabago nito.
“Nhad pare, kalma lang. Wala sa amin ni Jonas kung totoo man
o hindi ang lahat ng iyon, kaibigan mo kami pare.” Ani naman ng kaibigan nitong
si Anthony.
Doon lang ito nagbawi ng tingin sa kaibigan at muling binalingan ang iniinom.
“Pasensiya na.” Usal nito. “Hindi ko naman ginustong maging
ganito.”
Sa hindi malamang dahilan ay biglang nawala ang inis ni Andy
dito lalo na sa nakikitang paghihirap sa mga mata ng taong minsan na niyang
nagustuhan.
Bakit nga ba ako
naasar sa kanya? Hindi ba nga’t dapat, naiintindihan ko pa siya dahil
napagdaanan ko na rin ang pinagdadaanan niya ngayon?
“Ayos lang iyon pare, naiintindihan ka namin.” Ang
pagpapakita naman ng simpatyang wika ng kaibigan nitong si Jonas. “P’wede mong
ikuwento sa amin iyang pinagdaraanan mo para mailabas mo iyan at mabawasan
kahit papaano iyang dinadala mo.”
Naalala ni Andy ang kanyang mga kaibigan. Tulad ng dalawang
ito, ang mga kaibigan din niya at ang kanyang nag-iisang kapatid ang umagapay
sa kanya noon.
“Hindi ko na alam ang gagawin ko. Siya ang kauna-unahang tao
na pinahalagahan ko higit pa sa pagpapahalaga ko sa buhay ko pero, hindi naging
sapat iyon para mahalin niya ako. Ang sakit, nakakagago sa pakiramdam na sa
tatlong buwan naming magkasintahan ay hindi pala niya ako minahal. Pakiramdam
ko nagamit ako. Pakiramdam ko ginago ako ng mundo.” Ang mahabang pagse-sentimyento
nito.
Ngayon, ang mga kaibigan naman nito ang natahimik. Bakas ang
awa sa mga mata ng mga ito habang nakatingin sa kanilang kaibigan. Siya man ay
nakaramdam ng kirot sa kanyang puso sa mga narinig mula rito. Isama mo pa na sa
bawat salitang binibitiwan nito ay mararamdaman mo ang sakit at pait na
pinagdaraanan nito.
“Siguro hindi siya ang taong para sa’yo.” Kapagkuwan ay wika
ng isa sa mga kaibigan nito na si Jonas. “O siguro isa lang ito sa mga pagsubok
ninyong dalawa. Sinubukan mo na ba siyang kausapin?”
Umiling ito.
“Hindi ko alam kung papaano ko siya haharapin. Natatakot ako
na muling marinig mula sa kanya na hindi ako ang taong mahal niya.”
“You better try to talk to him pare. Baka hindi lang kayo
nagkaintindihan. Minsan, kapag nauunahan
na tayo ng galit at selos ay nagiging sarado ang utak natin sa mga
paliwanag.”
Hindi na ito muli pang umimik. Siguro ay pinag-iisipan
nitong mabuti ang sinabi ng kaibigan nito. Siya naman ay may awa lamang na
nakatingin dito.
Hanggang sa umalis na ang mga ito ay hindi pa rin mawala kay
Andy ang mga narinig na usapan sa tatlong magkakaibigan na iyon. Kanina ay
gusto na sana niyang sumali sa usapan upang pagaanin ang loob ng lalaking
minsan na niyang hinangaan noon subalit, naunahan siya ng hiya at takot na baka
pagsupladuhan lamang siya nito.
Dumating ang oras na kailangan na nilang magsara. Hindi na
niya kailangan pang tumulong sa paglilinis sa mga kasamahan sapagkat ang teritoryo
naman niya roon ay ang bar counter. Nagpaalam na siya sa mga ito at diretso
nang tinahak ang daan pauwi sa kanyang tinutuluyang apartment.
Sakay ng kanyang pinakyaw na tricycle ay narating ni Andy
ang kanyang tinutuluyang apartment. Ngunit agad na nawala ang pagod at antok
niya at napalitan iyon ng kakaibang kaba nang makita niya ang sasakyang
nakaparada sa tapat nito.
Anong ginagawa niya
rito sa ganitong oras? Hindi niya maiwasang maitanong sa kanyang sarili.
Pagkababa niya sa sinasakyan ay siya namang paglabas ng
taong nasa loob ng nakaparadang kotse sa labas ng apartment niya. Halatang siya
talaga ang hinihintay nito.
Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong-hininga para
pakalmahin ang kanyang sarili.
“Anong ginagawa mo rito? Madaling araw na, ah.” Nakangiti
niyang wika nang makalapit siya rito.
“We need to talk.” Seryoso nitong sabi.
“Gaano ba ka-importante ang pag-uusapan natin at kailangan
mo pa akong hintaying makauwi?”
“Stop giving me that fake smile, Andy.” May pagbabantang
utos nito. “Ano ang sinabi sa ’yo nina Miles?”
Ngunit imbes na magpatinag dito ay lalo pa niyang linuwagan
ang kanyang ngiti. Isa ito sa mga paraan niya para ipakita na wala na ang
dating epekto nito sa kanya at purong pagkakaibigan na lamang ang meron siya
para rito.
“Wala naman, pinuntahan lang nila ako para bisitahin at
suportahan sa naging desisyon kong itama ang pagkakaibigan natin. Teka, kanina
ka pa ba rito? Sana pinuntahan mo na lang ako sa bar.”
“Andy, please for once, kahit ngayong gabi lang,
magpakatotoo ka sa akin. Ipakita mo sa akin ang tunay na nararamdaman mo.” Ang
may himig ng pinaghalong pagkadismaya at pagsuko nito.
“Iyan lang ba ang dahilan kung bakit ka nagpakahirap
maghintay sa akin? Ano ba ang gusto mong makita? Ano ba ang gusto mong
marinig?”
“Sumbatan mo ako. Huwag ganitong parang wala lang sa ‘yo ang
lahat. Dahil hindi ko alam kung saan at papaano ako magpapaliwanag.”
“Bakit kita kailangang sumbatan? Ginusto ko ang magpagamit
sa ’yo. Wala akong makitang rason para sumbatan kita Jasper. Pero sige, dahil
mapilit ka, may isa akong tanong na gustong-gusto kong maitanong sa ’yo noon pa
man.”
“A-Ano iyon?”
“Masarap ba sa pakiramdam sa tuwing ginagamit mo ang taong
alam mong mahal na mahal ka ng husto?”
“A-Andy..”
Mapait na ngiti ang ibinigay niya rito.
“Huwag mo na lang sagutin. Umuwi ka na Jasper, madaling araw na at kailangan ko na ring magpahinga. Ingat sa pagmamaneho.”
Akmang lalampasan na sana niya ito para tunguhin ang pintuan
ng kanyang apartment nang pigilan siya nito sa pamamagitan ng paghawak sa
kanyang kaliwang kamay.
“Let me explain Andy.” Ang nagsusumamo nitong wika sa kanya.
Muli niya itong hinarap at nginitian.
“There’s no need for you to explain. Tanggap ko nang hindi
mo talaga ako kayang mahalin kaya itatama ko na ang mga maling nagawa ko no’n. Mali
ang naging paraan ko sa pagpapakita sa ‘yo ng tunay na nararamdaman ko. At mali
naman ang naging paraan mo para mailabas ang libog mo.”
“Hindi parausan ang tingin ko sa ‘yo, Andy.” Mariin nitong
tanggi. “Alam kong iyan ang nararamdaman mo sa tuwing gagawin natin iyon noon
pero ––”
“Ikakasal ka na Jasper.” Pagputol niya sa iba pa nitong
sasabihin. Ayaw na niyang umasa, nagsawa na siyang umasa pa.
“Pati pala iyan ay sinabi na rin nila sa ‘yo.”
“Na ipinagpapasalamat ko dahil lalo lamang akong nagkaroon
ng rason para itigil na ang ginagawa nating pangloloko kay Ivy.”
“Andy…”
“Hayaan mo na ako Jasper.” May bahid ng pakiusap niyang sabi. “Hayaan mo na akong tuluyang kalimutan ang nararamdaman ko sa ’yo. Maging normal na lang sana tayong magkaibigan.”
“Iyan ba talaga ang gusto mo?” Wala siyang mabasang
ekspresyon sa mga mata nito.
Tumango siya bilang pagtugon.
“Kaibigan mo pa rin ba ako?”
“Hindi magbabago iyon.”
“I’m sorry Andy.” Hindi niya alam kung para saan ang
paghingi nito ng paumanhin. Kung para ba iyon sa mga ginawa nila noon na
ginusto rin naman niya o para sa damdaming hindi nito maibalik sa kanya.
“Wala kang dapat ipaghingi ng tawad sa akin.”
Ngumiti ito ngunit hindi iyon umabot sa mga mata nito.
Bagkus, ay may naaninag siyang lungkot sa mga mata nito na ipinagtaka niya kung
para saan.
Binitiwan nito ang pagkakahawak sa kanyang kamay tanda na
handa na siya nitong palayain. Kahit nakadama siya ng kirot ay pinigilan niya
ang sariling hindi iyon ipakita dito.
“Mag-iingat ka sa pagmamaneho, Toper.” At tuluyan na niya
itong iniwan bago pa makita nito ang mga luhang malapit ng kumawala sa kanyang
mga mata.
Nang makapasok siya sa kanyang apartment at maisarang muli
ang pinto ay doon na niya tuluyang pinakawalan ang mga luhang kanina pa
nagbabadyang pumatak. Ngayon lamang niya napatunayan sa kanyang sarili na hindi
pa pala talaga siya tuluyang nakakapag-let go sa taong una niyang minahal.
Impit siyang umiyak. Matagal na panahon niya ring hindi
nagagawa iyon. Hinayaan niyang sa muling pagkakataon ay maging totoo siya sa
kanyang sarili. Ang lalaking naging dahilan ng minsang pagkasira ng kanyang
buhay. Ang lalaking ipinaglaban niya ng ilang taon kahit pa man sa kabila ng
katotohanang matatalo lamang siya sa bandang huli ay tuluyan na niyang
pinakawalan.
Ang katotohanang hindi ka kayang mahalin ng taong mahal mo
ay napakasakit. At iyon ang nararamdaman ni Andy sa mga oras na iyon. Sa bawat
luhang kumakawala sa kanyang mga mata ay nagpapahiwatig ng kanyang tunay na
saloobin.
Itutuloy:
24 comments:
alam ko ang pakiramdam ni Andy, ang pakiramdam na hindi maibalik yung pagmamahal na binibigay mo, yubg pakiramdam na never naman magiging kayo. Alam na alam ko yan,
wahahaha!!!!...tinamaan ako dun ah....nakita ko sarili ko kay andy...wahahaha...ang tanga tanga...wahahaha...pinaglalaban ang isang patalong laban...naks!...but yung feeling na alam mong pinaglalaban mo yun kahit patalo na, yun yung isa sa pinakamasarap na feeling na naramdaman ko...wahahaha...at yung pag-iyak nya, ang sarap ng feeling nun after...feeling mo laya ka na...feeling lang...wahaha..nice one zeke!...keep it up..hehehe..
-Berto-
Sapol!ang hirap talaga pag ikaw lang ang nagmamahal..
Nice one Z:)
Riley
sad story!!! huhuhuhuhuhuhu
sakit naman ngyari ky andy. haist. pro nice chapter. tinamaan ako dun ha. :))). ibang klase ka talaga zild. :D
Daming nakarelate...wheeeeewwwww...
Isa na ako dun..... luv it.... thanks for the story..next chapter please...hehehehe
"Masarap ba sa pakiramdam sa tuwing ginagamit mo ang taong alam mong mahal na mahal ka ng husto".....what a dialouge....GRABE!!! PANALO....and the winner for best writer goes to zildjian..clap clap clap....pang award talaga yung mga stories mu saka interesting..keep it up..next na po...
-iamronald
one sided love ang nangyayari kay Andy at Nhad.
sila kaya ang mag-inuman?
super nakakasad pero syempre babasahin ko pa rin at aantayin ang next na part. :)
TNT! BOOM! EXPLOSIVE! mukhang marami yata ang tinamaan ah?! :)) Nice One Poy! hmmmmm... may somthing kay Jasper... mukhang may di makamundong gagawin yan sa pag-iibigang Andy at Nhad.. itutuloy... :P Nice one POY! paduguin mo pa utak mo sa BITTER side ni Nhad... bwahahaha
Haha! Weird. Naexperience ko na yan kay Andy na yan. Pero naovercome ko naman.
Nice one zeke. Bigat ng chapter na to. Kaya mo yan fight lang!
Honestly po writer, im not excited sa kwento ni andy with nhad. Ahaha sorry, for me i think mas may effect ang andy-jasper sa akin. Opinion lang.
Ivan d.
kumukuha siya ng idea sa yo pot kasi ikaw ang model nya sa mga ganyang bagay e..bwahahahaahaha.....peace POT...
-iamronald
Maybe because the first three chaptera ay about kay jasper and Andy.. Hindi ko pa masyadong binibigyan ng tamang scene sina Nhad and that's intentional para sa nalalapit na pagbabago ng kwentong ito.. ^_^
ang sakit aman nun, haizt! kabaliktaran aman to my situation, he he he, but then sinasabi ko aman agad na hanggang frend lng ang kayang kung ibigay dun sa mga nagsasabi agad ng I LOVE U! sken. para d na lumalim ung nraramdaman nila . he he he
gosh! nakakalungkot ng sobra tung part na tuh!
super ka RELATE!
<---- demure
ouch.....
Sana makahanap din ako ng mga kaibigang tulad nila...real friends... un ung similarity sa mga stories ni Zild and i like it. Hope to find mine too! Go Zild!
haiszt wala ka paring kupas ZILD hehehe:)
jubert co
another superb story..hirap talaga yung situation ni Andy but he made the right decision. Moving on is a process its not easy but its doable.
Napakawalang kwentang relasyon. pero, aminin man o hindi, nangyayari talaga yan. takot na mga taong magcommit. puro init ng katawan.
tama lang yan andy. Hindi ikaw ang katapat ni jasper.
tagal naman umeksena ni nhad. hahahaha.. wawa na si andy oh.
mga ilang chapter to? sana mahaba. nabitin ako sa complicated cupid e. haha
thank you zild
tama ang ginawa andy mahirap mag mahal kung ikaw lang ang nagmamahal,,, kailangan mo ring mag hanap nang bagong magmahal sayo na tunay.... masarap ang pakiramdam kung mahal karin nang tao mahal mo... move on.... ganda kasi nang story heheheh
wow I admired andy so much, tama ang ginawa niya. For him to see the light he should open his eyes. It is very hard to love someone who cannot love back.
Thanks for a wonderful chapter zild. have a great day and keep on writing....
=_=
poor andy
hays lol
-yume
nakakaiyak...naalala q 2loi ung brokeback mountain na napanuod qlng last few days ago!!grabe ang ganda ng story pala nun!?nakakaiyak dn...the situation is almost the same...
Ang bigat ng sitwasyon ni pareng andy...di talaga basta-basta ang mag-let-go...
-monty
Post a Comment