9 Mornings Book2: Chapter 23

Written by: Zildjian

FB Group: ZildjianStories

Author's Note:

Okay! Sa wakas natapos ko rin ang Chapter na ito. Ma-enjoy niyo sana siya guys at ang mga susunod pang chapter ng kwentong ito.

Salamat rin pala sa mga taong nag-iwan ng komento sa chapter 22 ko! Dumarami na ulit kayo mga paps at ikinatutuwa ko `yon! Keep it up!

Bobby Evasco (Kunyari siya si Eros), Reymond Lee, Russ (Ever supportive), Migz (Isa rin na hindi ako binibitawan), Beucharist (Simula umpisa reader ko na to!) Ivarro Man-Eater (Kumakain ka talaga ng tao? hihi) Cryrill Delatorre, Tzekai, BruneIyuki214 (I lab u 2!), Jco, Ryge Stan, JayJay (SupahMinion), ManilaActor, Luilao, Racs, Pancookie (Move On!), Jayvin, Makboy (Heyow pow!), Chie, BaguioWithLove, MigiL, Monty, Jec, Allen RN, TheLegazpiCity, Roan (You’re back!!), DeeJay21 (Welcome Aboard!), Mhimhiko, RobertMendoza, and Santi.

Pati na rin sa mga Anonymous at Silent Readers! Maraming salamat guys!

Special mention kay Jason Umali! Salamat sa suporta! Kaway!

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission. 

---

---

Eros

---

Tatlong sunod-sunod na katok ang ginawa ni Eros sa pintuan ng tinutuluyang hotel ng kanyang kaibigang si Russel. Hindi nito alam na pupuntahan niya ito ngayon kaya naman hindi na kataka-taka nang mangunot ang noo nito nang pagbuksan siya.

“Wala `ata akong maalala na may usapan tayo ngayong araw?” Wika nito saka linuwagan ang pagkakabukas ng pintuan. Iyon na siguro ang paraan nito ng pagsasabing ‘Pasok ka.’

“Kailangan ko ng kausap.” Walang paligoy-ligoy naman niyang tugon saka niya ito linampasan. “Ang kalat naman dito.” Dagdag pa niya nang mapansin ang nagkalat na bote ng beer at mga damit nito sa kung saan-saan. Kahit kailan talaga napakaburara nitong kaibigan niyang ito.

Russel just shrug in response saka nito tinungo ang coffee maker. Mukhang kagigising lang nito. Kung sabagay, matakaw talaga itong matulog kapag nagkakaroon ng pagkakataon.

“Asan ang boyfriend mong basagulero?” Tanong nito nang muli itong humarap sa kanya.

Doon lang niya napansin na wala itong suot na pangitaas. At ayaw man niyang aminin, isa rin itong kaibigan niya sa mga taong biniyayaan ng magandang katawan at hitsura. No wonder na ayaw na itong pakawalan ng mga nakakarelasyon nito.

“Huwag mong pagnasaan ang katawan ko, Eros Drake. Wala akong balak na sumunod na mabugbog ng boyfriend mo.”

Binato niya ito ng napulot niyang damit nito na nasa may coach.

“Isang katawan lang ang pinagnanasaan ko kaya wag kang ambisyoso.”

Ngumisi lang ito ng nang-aasar bilang pagtugon. Saka isinuot ang damit na ibinato niya rito.

“So ano ang pinag-awayan ninyo ng jowa mo?”

Nangunot ang noo niya. Wala pa nga siyang sinasabi pero nalaman na agad nito ang nangyaring tampuhan sa pagitan nila ni Brian. Mukhang madali nga talaga siyang basahin.

“Nakita at nakausap namin kanina sa mall si Abigail.” Pagsisimula niya.

“Abigail? `Yong high school sweetheart niya na inahas ng pinsan niyang matalas ang dila?”

Tumango siya bilang pagkumperma.

“So ano’ng nangyari? Huwag mong sabihin na biglang na-realize ng boyfriend mo na mahal pa pala niya ang babaeng `yon kaya kayo nag-away.”

“Kabaliktaran sa sinabi mo ang nangyari, Russ.”

Nagsalubong ang kilay nito halatang hindi siya naintindihan.

“He treated Abigail with so much arrogance lalo na nang ipagsigawan nitong babawiin siya nito sa akin kaya napagsabihan ko siya. Ginawa ko lang naman `yon dahil naawa ako kay Abigail at ayaw ko rin na masyado siyang ma-consume ng galit niya. Nakita mo naman ang nangyari sa bar di ba? Pero hayon, nagtampo siya sa akin. Hindi ko man lang daw ma-appreciate ang ginagawa niyang pagtatanggol sa kung ano ang meron kami.” Pagkukuwento niya.

“Kung ako nga ang nasa katayuan niya, talagang magtatampo ako sa kaartehan mo.”

Pinukol niya ito ng masamang tingin.

“Hindi ako nag-iinarte.”

“Then bakit mo siya kailangan kondenahin sa ipinakita niyang ka-arogantehan sa babaeng `yon? Hindi ba dapat nga matuwa ka pa?”

“Dahil pwede naman niyang kausapin si Abigail na hindi niya kailangang magpaka-arogante.”

“Alam mo, minsan talaga hindi ko na alam kung dapat pa bang tawaging isang napagandang katangian iyang kabaitan mo sa katawan. Ipinagsigawan na nga ng babaeng `yon na aagawin niya sa’yo si Brian, nagawa mo pa siyang depensahan. Kulang pa ba ang mga pinagdaanan mo noon para malaman mo na sa mundong ito, walang mangyayari sa’yo kung puro kabaitan lang ang paiiralin mo?”

Alam niyang may pinaghuhugutan itong kaibigan niya sa mga sinabi nito. Dahil tulad niya, hindi rin naging madali ang buhay nito.

“Kailan mo matutohan ang lumaban? Kung mawala na sa’yo ang bagay na pinahahalagahan mo?” Dagdag pa nito.

“Alam mong hindi ko papayagang mangyari `yan.”

“Brian is doing everything to protect you from people na walang ibang gusto kung hindi ang sirain ang meron kayo despite sa katotohanang bago sa kanya ang lahat. The least you can do is to be strong at suportahan siya sa laban. Bawal ang mahina ang loob sa uri ng buhay na pinili natin, Eros. Hindi iyon nakakatulong.”

“Ayaw ko lang naman na may mga nasasaktang tao sa paligid ko, Russ.” Depensa niya sa sarili.

Napapatalak ito.

“Think Eros. Ang mga taong `yon ay handang gawin ang lahat para makapanakit hindi lang sa’yo kung hindi pati na rin sa taong mahal mo. They will even use that kindness you have against the two of you. Huwag mo silang bigyan ng pagkakataon. Mas lalo mo lang ginagawang komplikado para kay Brian ang lahat dahil diyan sa pagiging mahina ng loob mo.”

Ginising siya sa mga sinabing iyon ng kaibigan lalo na ang huling binitiwan nitong mga salita. Tama ito, mahina ang loob niya. Paano, hindi naman kasi siya sanay sa ganito kakomplikadong mundo. But he needs to blend in tutal ginusto niya naman ito. Kailangan niyang magpakatatag hindi lamang para sa sarili kung hindi para na rin sa taong mahal niya lalo pa’t nariyan ang mga taong gustong pabagsakin ito.

“Ano pa ang tinutunganga mo riyan? Puntahan mo na siya.” Untag nito sa kanya.

“H-Ha? Eh, nagtatampo nga sa akin, eh.”

“Eh, di suyuin mo. Kung magmatigas, luhuran mo.”

“Ang bastos mo!” Namumula niyang sabi.

“Sus! Kunawari ka pa.” Nang-aasar nitong balik.

“Huwag mo nga akong igaya sa’yo!”

Sa `di malamang dahilan ay bigla na lang itong lumapit sa kanya at hinapit siya sa bewang.

“Igaya sa akin na ano?” Wika nito sa nang-aakit na boses na nilakipan pa nito ng isang nakakatunaw na tingin na dahilan para maitulak niya ito ng may kalakasan. Hindi naman kasi siya santo para hindi ma-attract sa kaibigan niyang ito.

“Stop teasing me! Isusumbong kita kay Brian!”

Pinuno ng halakhak nito ang kabuohan ang penthouse na iyon.

“Tama nga ako. Attracted ka sa kaguwapohan ko at sa napakaganda kong katawan.”

“Asa ka! Makaalis na nga!” At nagmartsa na nga siya papunta sa pintuan pero bago pa siya tuluyang makalabas ay narinig pa niya ang pagbulong nito.

“Sa akin ka sana napunta kong ako ang una mong nakilala.”

“Ano kamo?” Alam na niya matagal na ang totoong damdamin nito para sa kanya pero alam din niyang wala itong aasahan sa kanya kaya pinili niyang magkunwaring walang kaalam-alam tulad na lang ngayon. Para sa kanya mas mabuti na `yon dahil hindi niya maatim na sabihin dito ng harapan na wala itong aasahan sa kanya.

“Wala! Ang sabi ko, galingan mo ang panunuyo sa irog mo.” Nakangiti nitong sabi pilit ikinukubli ang totoo nitong nararamdaman.

‘Pasasaan ba’t makakakita ka rin ng taong kayang maibalik ang nararamdaman mo, Russ.’ Wika niya sa kanyang isipan saka ito nginitian.

“Salamat. By the way, sama ka sa amin bukas.”

“Saan?”

“Sa isang resort. Christmas party ng mga kaibigan ni Brian.”

“Dito na lang ako. Panigurado namang hindi rin kita makakausap kahit naroon ka rin dahil hindi ka hihiwalayan ng boyfriend mong possesive. Matutuyuan lang ako ng laway doon.” Pagtanggi nito.

“Wala akong maalalang binigyan kita ng karapatang tumanggi. Tsaka, don’t worry mukha namang maganda ang naging resulta ng pagdaldal mo kay Brian sa totoong nangyari sa atin Maynila. Mukhang kahit papaano ay naging komportable na siya sa’yo.”

Napasimangot ito at sa puntong iyon alam na niyang napapayag na niya ito.

---

Hindi muna dumeretso si Eros sa bahay nina Brian. Sa halip, ay umuwi siya sa kanila para kumuha ng damit at para magpaalam. Naisipan niya kasing doon ulit makitulog sa bahay ng irog niya. Panigurado kasing matutuwa ito sa ganoong ideya dahil gustong-gusto nito na doon siya natutulog.

Matapos makakuha ng damit ay sunod naman niyang pinuntahan ang kanyang ina na sa mga oras na iyon ay nasa kusina.

“Saan na naman ang punta mo? Kadarating mo lang dito pero heto’t mukhang paalis ka na naman. Sabihin mo nga sa akin? Kami ba talaga ang rason ng pag-uwi mo ngayon dito o si Brian?” Sita agad nito sa kanya.

“Si mama naman. Syempre kayo.” Napapakamot niya sa ulong wika. Hindi pa niya nasasabi sa mga ito na matagal-tagal pa siyang makakasama ng mga ito dahil wala na siyang trabahong babalikan sa Maynila. Nakapag desisyon na rin siya na hindi na tumuloy sa naunang balak nila ng kaibigang si Russel na mangibang bansa. Sa halip, maghahanap ulit siya ng panibagong trabaho pero this time, sa lugar na nila.

“Boyfriend mo na ba ang Brian na `yon, ha, Eros?”

“H-Ho?” Ang nagulat niyang sagot.

“Ba’t bigla kang nabingi? Tinatanong kita kung boyfriend mo na ba ang Brian na `yon.”

“B-Bakit mo naman naitanong `yan, ma?”

Binigyan siya nito ng uri ng tingin na para bang nagsasabi na huwag na siyang magtangka pang ilihis ang tanong kaya naman wala na siyang nagawa kung hindi ang mapayuko na lang at mapatango.

“Alam mo ba kung ano ang pinasok mo?” Muling tanong nito.

“Oo naman, ma.” Nakayuko pa rin niyang sabi. Hindi niya magawang salubungin ang tingin nito sa takot na baka galit ito sa kanya. Oo nga’t alam niyang may ideya na ang kanyang mga magulang sa tunay niyang pagkatao at `yon ay dahil sa panunukso sa kanya ng mga magagaling niyang kapatid.

“Salubungin mo ang tingin ko, Eros Drake.” Utos nito sa kanya at `yon nga ang ginawa niya and to his surprise wala siyang nakitang galit rito bagkus ay pag-aalala. “Isang komplikado ng bagay ang makipag relasyon sa kapwa mo lalaki anak. Ano pa kaya kung hindi natin kaantas?”

“Hindi namin iniisip `yan ni Brian.” Pagsasabi niya ng totoo.

“Nariyan na tayo. Pero paano ang ibang tao anak? Kaya mo bang harapin ang mga magiging komento nila? Masasama iyon, masasakit. Hindi nga ba’t ang mga iyan ang dahilan kung bakit mo inilayo ang sarili mo sa mga tao noon?”

“Noon iyon, ma. Noong mga panahon na mahina pa ako.”

Sandali itong natahimik at nauwi sa malalim na pag-iisip.

“Kung pipigilan ba kita, ay magpapapigil ka?” Kapagkuwan ay wika nito.

Umiling siya bilang pagtugon.

“Kung ganoon, ang magagawa ko na lang pala ay ang ipagdasal na hindi ka masaktan sa pinasok mong ito. Nagmana talaga kayong magkakapatid sa Ama ninyo. Pare-pareho kayong matitigas ang ulo.”

Sa puntong iyon ay hindi niya naiwasang mapangiti lalo na ng makita niya ang napapailing niyang ina. Hindi man nito deretsong sinabi pero alam niyang pinagkakatiwalaan nito ang pinasok niyang relasyon. Lalo lamang tuloy lumalakas ang paninindigan niyang tuluyan ng magpakatatag.

“So, saan ka na naman pupunta? At ano iyang dala mo?”

“Damit pamalit.” Malapad na ang ngiti niyang tugon. “Kina Brian ulit kasi ako makikitulog kaya nagdala na ako ng damit para sa pagsimba namin bukas.”

“At paano mo naman nasabing papayagan kita, aber?”

“Alam kong papayag kayo dahil mahal niyo ako.” Pambobola niya.

“Ewan ko sa’yong bata ka. Siguradohin mo lang talaga na alam mo `yang pinasok mo at kaya mong panindigan `yan. Dahil oras na makita kitang umiiyak o nasasaktan, hindi ako mangingiming gerahin iyang Brian na `yan.”

“Hayaan mo’t sasabihin ko `yan sa kanya.” Nakangisi niyang tugon.

“Sige. Mabuti ngang sabihin mo sa kanya ang sinabi ko. Siya! Lumakad kana sa pupuntahan mo.” Pagtataboy nito sa kanya.

Yinakap niya ito at hinalikan sa pisngi saka nagpasalamat bago niya ito tuluyang iniwan. Kung anong bigat kanina ng kanyang pakiramdam sa nangyaring tampuhan sa kanila ni Brian ay pinagaan iyon sa mga sinabi ng kanyang kaibigan at ng kanyang ina kaya naman ngayon ay abot tenga na ang kanyang ngiti.

Nakagawian na niyang lakarin mula sa kanila hanggang sa may sakayan ng jeep. Hindi naman kasi gaanong malayo iyon. Subalit paliko pa lang siya sa may kanto nang may pumarang asul na kotse sa tabi niya.

“Tingnan mo nga naman ang pagkakataon. Hindi ko na pala kailangang magpakahirap na hanapin kung nasaan ang bahay mo.”

“X-Xander?” Ang medyo nagulat pa niyang wika nang mapalingon siya at makita ang taong nasa loob ng asul na sasakyan.

“Surprised? Saan ang punta mo? Siguro sa bahay ng pinsan kong magaling `no?”

“Wala akong makitang rason para sabihin sa’yo kung saan ako pupunta. At  ano ang kailangan mo sa akin?” Hindi naitago ng mga pasa nito sa mukha ang angas nito na ikinairita naman niya. Lalo na ang nakakagagong ngisi nito.

“Woah! May itinatago ka pa lang katarayan. Never thought that you have it in you. Kung sabagay, hindi pa tayo masyadong nagkakakilanlan. In that case, why don’t we grab a coffee para naman makilala natin ang isa’t isa.”

“What do you want from me?” Deretsahan niyang tanong.

“I want us to be friend.” Nakangiti naman nitong tugon.

Friend? Gusto nitong makipagkaibigan sa kanya? Naapektohan ba ang utak nito nang paulanan ito ng suntok ng kanyang irog at biglaan nitong naisipang makipagkaibigan? Kung tama kasi ang pagkaka-alala niya, samot saring malulutong na insulto sa pagkatao niya ang pinakawalan nito kagabi.

“Do you think that I will buy that? Wala sa bokabularyo mo ang kaibiganin ang mga taong malalapit kay Brian. Unless, gusto mo silang gamitin laban sa kanya. Tulad ng ginawa mo kay Abigail at Cassandra.”

“Hmmm… Mukhang hindi ko na magagamit ang taktikang `yon sa’yo. Kung sabagay, dalawang beses ko ng nagamit `yon, masyado ng obvious.” Nakangisi nitong tugon.

“Again, what do you want from me?” Gusto na niyang tapusin ang usapang iyon dahil sa totoo lang, hindi niya na matagalan ang kasamaan ng ugali nito. Hindi tuloy niya maiwasang itanong sa sarili kung kadugo nga ba talaga ito ng taong mahal niya.

“You.” Sagot nito na nagpakunot ng noo niya. “Kasiping lang naman talaga ang gusto mo di ba? Kaya kong ibigay sa’yo `yon higit pa kay Brian. Hinding hindi ka magsisisi sa akin, Eros. Mas bihasa akong magpaligaya sa kama kumpara kay Brian.”

“You’re crazy.” Ang napapailing niyang sabi. “Ganoon na ba katindi ang kagustohan mong agawin ang lahat kay Brian at pasakitan siya for you to go this far? Ano ba ang kasalanan ni Brian sa’yo para maging ganyan ka kasama sa kanya?”

Xander give him a crooked smile at lalo lang tuloy itong nagmukhang demonyo sa harap niya.

“Marami, Eros. At kung iisa-isahin ko `yon, baka abutin tayo ng bagong taon. So, do you accept my offer?”

“No.” Mabilis niyang sagot. “Hindi ako papayag na gamitin mo ako laban sa kanya.”

“So predictable. Paano kung sabihin ko sa’yo na handa akong magsampa ng kaso sa ginawa sa akin kagabi ni Brian? I have all the medical records to support me at ilang mga saksi sa bar. Sa tingin mo, ano kaya ang mangyayari kay Brian?”

Natahimik siya. Paniguradong mahihirapan si Brian na ilaban ang sarili lalo pa’t marami ang nakakita sa ginawang pananapak nito sa hindi lumalabang si Xander.

“Matalino kang tao hindi ba? So, alam mo na malalagay sa alanganin si Brian oras na magsampa ako ng kaso sa ginawa niya sa akin. Kahit ang magaling na abogado niyang kaibigan ay mahihirapang matulungan siyang lusutan ito dahil kaya ko itong gawing isang komplikadong kaso. Pero madali akong kausap Eros. Pumayag ka sa gusto kong mangyari at hindi ko itutuloy ang binabalak ko.”

Bigla ay hindi niya alam ang gagawin. Literal siyang nauwi sa malalim na pag-iisip dahil sa mga sinabi nito. Kung tinatakot man siya nito ay masasabi niyang nagtagumpay ito dahil talagang nakaramdam siya ng takot para kay Brian.

“So alin sa dalawa ang gusto mong mangyari, Eros? Ang makitang tuluyang mawala kay Brian ang lahat ng pinaghirapan niya na nasisiguro kong mangyayari oras na ituloy ko ang balak ko  o saktan siya sa pamamagitan ng pagpayag mo sa gusto kong mangyari sa ating dalawa? Hindi ka naman siguro ganoon ka importante sa kanya para masaktan talaga siya. Kung may masasaktan man, iyon ay ang ego lang niya.”

---

“So, paano? Party-party na mamaya!” Magiliw na wika ni Claude nang matapos ang ika-limang araw ng mesa de gallo. Magkakasabay nilang tinungo ang parking area kung saan naroon ang mga sasakyan ng mga ito.

“Yeah! Sabi nina Tonet, dapat alas-singko raw ay naroon na tayong lahat. Bawal ang late at lalong bawal ang pangit doon.” Tugon naman ni Renzell Dave na may malapad na ngisi habang nakatingin sa kanyang kasamang kanina pa  nakasimangot.

“Bakit sakin ka nakatingin?” Sita naman ng kanyang kasama sa kaibigan nito. “Si Ace at Rome dapat ang pinagsasabihan mo niyan.”

“Eros, aasahan ka namin mamaya.” Nakangiting baling sa kanya ni Attorney Dorwin Nievera.

Ngiming ngiti ang ibinigay niyang pagtugon rito. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin siya sanay sa kagiliwang ipinapakita ng mga kaibigan ni Brian sa kanya.

“Pool party ang tema. Tamang-tama maipapakita ko sa madla ang kagandahang taglay ng katawan ko. `Di ba misis?” Wika ni Claude.

“Oo na lang.” Ngingiti-ngiting wika naman ng asawa nitong si Lance saka ito bumaling sa kanya. “Eros, bakit nakasimangot iyang kasama mo? May tampuhan ba kayo?”

“Tama na ang tsismisang ito, baka maubusan tayo ng pagkukwentohan mamaya.” Pa-iwas na tugon naman ng kanyang kasama saka siya nito iginaya palayo sa mga ito. “Tara na.”

Nang makapasok sila sa sasakyan nito ay doon na siya nagdesisyong kausapin ito. Hindi niya alam kong ano ang ikinagaganito nito ngayon. Naayos na nila kahapon pa ang naging problema nila. Sa katunayan nga, nang puntahan niya ito sa bahay nito ay sakto namang paalis rin ito para puntahan siya. Ayon dito ay hindi raw talaga nito kayang magtampo sa kanya kaya makikipagbati na ito.

“Bry, what’s wrong? Simula pagising natin masama na ang mood mo. May nagawa ba akong mali?” Nagtataka talaga siya sa biglaang pagkasira ng mood nito. Kagabi kasi bago sila matulog ay napakalambing pa nito.

Nagpakawala ito ng isang malalim na buntong hininga.

“Hindi ko maiwasang maalala ang mga sinabi sa’yo ng Xander na `yon. At sa tuwing pumapasok `yon sa isip ko, gusto ko ulit siyang bugbogin ––Hindi. gusto ko na talaga siyang patayin.”

Ikinuwento niya rito ang nangyaring pag-uusap nila ng pinsan nito. Ang pagbabalak nitong gamitin siya para pasakitan ito na hindi niya kinagat. Oo, aaminin niyang muntikan na siyang madala kung hindi lang niya naalala ang pangakong binitawan niya na magpapakatatag at lalaban sa tabi ni Brian. Na hindi na siya magiging mahina emotionally.

Demonyo. Iyon ang salitang bagay sa taong iyon. Gagawin talaga nito ang lahat para pasakitan ang taong mahal niya. And it’s obvious that Xander is trying get through to his emotion dahil akala nito magagamit nito iyon para mapasunod siya sa gusto nito.

“But it doesn’t mean na hindi ko na na-appreciate ang ginawa mo. Ginawa mo ang isang bagay na hindi nagawa ng mga taong panigtuunan ko noon ng pansin. Lalo mo lang pinatunayan sa akin na hindi isang pagkakamali na minahal kita. Naasar lang talaga ako na ininsulto niya ang kakayahan ko sa harap mo. Sa tingin mo ba talaga mas magaling siya sa akin sa kama?” Dagdag pa nito.

So iyon pala ang dahilan kung bakit masama ang mood nito. Naapektohan na naman ng demonyitong Xander na iyon ang ego nito. Kung bakit naman kasi pati pa `yon ang ikinuwento niya rito. Pero kailangan ba talaga niyang sagutin ito? Siguro nga dapat siyang sumagot para maging at ease ito at maibalik ang kompyansa nito sarili.

“P-Para sa akin, m-magaling ka.” Ang hindi niya maituwid na tugon. Ang awkward naman kasi na pag-usapan nila ang tungkol sa bagay na `yon, eh, heto nga’t kalalabas lang nila ng simbahan.

“Talaga? Bakit iwas kang masundan ang nangyari sa atin noon? Did I disappoint you that night?”

Umiling siya.

“Kung ganoon bakit umiiwas ka?” Pangungulit pa nito. Mukhang hindi matatapos ang usapang ito.

“Hindi ako umiiwas at papatunayan ko `yan sa’yo.”

“Paano?” Excitement is visible in his eyes. The pair of charismatic eyes na una na niyang nagustohan rito.

“Why do I have this feeling that you intentionally brought this up para ma-corner ako?”

“Huh? Hindi ko alam ang sinasabi mo.” Pagtanggi nito pero nakaguhit na ang malapad na ngiti sa mukha nito. “But a promise is a promise. May papatunayan ka sa akin ngayon. Tamang-tama mamayang hapon pa tayo aaalis.” Dagdag pa nito saka in-start na ang makina ng sasakyan.

Itutuloy: