"In this world we have to take chances, sometimes they're worth it and sometimes they're not, but I'm telling you now, you will never know until you try..."
"Who never get tired of success?" balik na sagot ko sa tanong niya.
Limang taon na ang nakakalipas mula ng itatag namin ni Basty ang Equinox Agency at sa gabing ito ay ipinagdiriwang namin ang ika-limang taon mula ng ito at itatag. Hindi maalis sa aking dibdib ang pag ahon ng pagmamalaki sa tagumpay ng inabot nito.
Sa edad na 32, nagsimula siya bilang alalay ng isa sa pinakasikat na modelo ng bansa.Dahil na rin sa angking talino, sipag at tiyaga madali niya natututunan ang pasikot sikot sa mundo na kanya ngaung ginagalawan.
Binansagan siya bilang discover na may Midas Touch dahil sino ba naman ang mag-aakala na ang mga rumarampa ngaun sa entablado ay papasa bilang mga modelo. Kung tutuusin pa nga eh napaka karaniwan lang ng mga itsura ng mga ito at kadalasan pa nga eh yung tinatawag na chaka or pangit gayun pa man ay nakitaan niya ang mga ito ng potensyal upang maging isang sikat at magkaroon ng malalaking pangalan sa larangan ng modeling.
Mula pagkabata iisa lang naman ang kanyang naging goal sa buhay -- wala naman siya nakikita dito na masama bagaman ay ito pa ang naging susi upang malayo ang marating niya sa buhay.
Pagkatapos rumampa sa catwalk ng kanilang mga modelo ay sila naman ni Basty ang tinawag. Habang naka angkla ang braso nito sa braso ni Basty ay taas noo naman siya sa ginawa nilang pagrampa.
Magkasosyo sila nito sa kumapanya... Industrial Partner. Aminado naman siya na wala siyang kapasidad upang maglabas ng pera at maitaguyog ang kompanya, ipnagpaubaya na niya iyon kay Basty dahil alam niya na ito ang mas may kakayanan sa ganung aspeto. STD (sipag, tiyaga at determinasyon) ang kanyang naging puhunan upang mapaunlad ito at ngaun nga ay kilalang kilala na ito bilang top modeling agency ng bansa.
Kung sana andito ka lang ngaun...
Kung sana nakikita mo lang ngaun...
Kung sana...
Napalitan ang ang dapat na masayang mood niya ng maalala niya nag isang tao na naging parte ng kanyang buhay... ng kayang nakaraan. Wala siya idea kung nababalitaan ba nito ang mga nangyayari sa kanya, ang mga tagumpay na nakamit niya. At sana, magsisi ito sa ginawa nito sa kanya.... Sana...
"Your smile is fading my dear..."
Pilit niyang iwinaksi sa isipan ang di magandang nangyari sa kanyang nakaraan. The night is young and nakalaan ang gabing ito upang maging masaya... ang namnamin ang tangumpay. Hindi na dapat balikan pa ang mga pangyayari s nakaraan manapa at dapat na itong ibaon sa limot.
There was wild partying afterwards. Andrew knew how to party more that anyone else. Tila hindi niya nararamdaman ang kapaguran, patuloy lang siya sa walang tigil na pagsasayaw at pakikihalubilo sa mga guest ng naturang okasyon. Parang nasa cloud nine siya ng mga oras na iyon dahil kahit hindi naman siya kasing kakikisig or kasing ganda ng mga iyon eh hindi naman siya papahuli sa pagiging successful ng mga ito.
Madaling araw na ng makauwi sa Andrew sa kanyang condo unit. May sarili naman siyang bahay sa Cavite pero mas pinili pa rin niya ang tumigil sa kayang condo unit. He was barely conscious. Halos hindi na siya makagulapay sa sobrang kalasingan at pagod. Kung paano siya nakarating sa sa unit ng hindi nadidisgrasya or nakakadisgrasya ay hindi na niya alam.
Pumasok siya sa elevator pagbukas noon. Muntik na siyang mawalan ng balanse ng magsimulang umakyat ang elevator. He was drunk. Maya maya pa ay bumukas ang pintuan ng elevator sa floor ng kinaroroonan ng unit niya. Lumabas siya sa elevator at pasuray suray na lumakad patungo sa unit niya. Isang impit na ungol ang kumawala kay Andrew at napasubsob siya sa sahig. Wala pang ilang minuto ay napaidlip siya.
Nagmamadali naman umuwi si Juancho. Inabot na naman siya ng madaling araw dahil sa dami ng kanyang trabaho. Laking pasasalamat na lang niya at pansamantala ay sa condo ng kayang tiyuhin na nagtratrabaho sa Singapore siya nakatira. Dahil kung sa Laguna pa siya uuwi eh tiyak na umaga na talaga siya makakarating doon at talaga naman dusa ang inaabot niya sa biyahe.
Mag-iisang buwan na siya nakatira doon kaya naman tulad ng mga ganun pagkakataon ay abot langit ang kanyang pasalamat dahil na rin malapit lang sa kanyang tinutuluyan ngaun ang kanyang trabaho.
"Makakabili din ako ng ganito... pag tama ko ng Lotto."
Natawa na lang si Juancho sa kanyang inusal, bata pa lang kasi ay wala na itong bukam bibig kundi ang "tatama ako sa Lotto paglaki ko.... at yayaman ako". Kung tutuusin ay masasabi naman na hindi sila nabibilang sa mahirap na pamilya.Tulad ng iba na nakatira sa probinsya eh napakasimple ng buhay ang mayroon sila. Palaisdan na pinagkukunan nila ng panggastos sa pang araw-araw at may pampasada naman na jeep ang kanyang ama para sa pambaon ng kanyang mga kapatid.
Pangarap talaga niya ang yumaman, parangarap na hindi lang para sa kanyang sarili kundi na rin para sa kanyang pamilya.Pangarap upang makatikim man ng luho ang kanyang mga magulang na maraming isinakripisyo para lang matutugunan ang napakarami nilang gastusin.
Pagod at antok na antok na talaga si Juancho. Mabuti na lang at naabutan niya na bukas ang pinto ng elevator at agad agad siyang pumasok at pinindot ang floor kung saan naroroon ang tinutuluyan niyang unit.
Pagbukas ng pinto ng elevator ay agad agad siyang lumabas at tinungo ang unit na kanyang tinutuluyan. Bahagya namang nawala ang antok niya ng mapansin na parang nag iba ang corridor na kanyang nilalakaraan ngaun.
"Anak ng putsa naman!". Noon lamang niya napansin na mali ang napindot niya na floor ng tingnan niya ang unit number na nakalagay sa pintuan kung saan siya nakatayo. Naduduling na nga siguro siya sa sobrang pagod at antok.
Dali dali siyang bumalik sa elevator. Sa pagpihit niya pabalik ay nakita niya ang isang lalaki nagalalakay sa corridor na pasuray suray. Base sa kanyang obserbasyon alam niyang nakainom ito Nakakailang hakbang pa lang ito ng biglang umekis ang mga paa nito at tuluyang bumagsak sa semento. Hindi na ito bumangon at sa halip at mas lalo pa nito idinikit na pisngi na sahig na para bang isa itong napaka lambot na unan.
"Boss..." Itinahiya niya ito at doon niya ito namukhaan. Sa ilang linggo niyang pagtira doon ay madalas niya itong nakakasabay sa elevator. Sa ilang beses na nakakasabay niya ito at minsan pa nga napapagkamalan niya na artista ito dahil sa postura at itsura nito.
Ilang beses pa niyang nakikita ito at everytime na nakikita niya ay gumaganda ang kanyang araw. Sa buong buhay niya, ngaun lang siya na attract sa tulad niya. At ngaun lang may nagpakabog ng ganun sa kanyang dibdib.
Pilit niyang iwinaksi sa isipan ang di magandang nangyari sa kanyang nakaraan. The night is young and nakalaan ang gabing ito upang maging masaya... ang namnamin ang tangumpay. Hindi na dapat balikan pa ang mga pangyayari s nakaraan manapa at dapat na itong ibaon sa limot.
There was wild partying afterwards. Andrew knew how to party more that anyone else. Tila hindi niya nararamdaman ang kapaguran, patuloy lang siya sa walang tigil na pagsasayaw at pakikihalubilo sa mga guest ng naturang okasyon. Parang nasa cloud nine siya ng mga oras na iyon dahil kahit hindi naman siya kasing kakikisig or kasing ganda ng mga iyon eh hindi naman siya papahuli sa pagiging successful ng mga ito.
Madaling araw na ng makauwi sa Andrew sa kanyang condo unit. May sarili naman siyang bahay sa Cavite pero mas pinili pa rin niya ang tumigil sa kayang condo unit. He was barely conscious. Halos hindi na siya makagulapay sa sobrang kalasingan at pagod. Kung paano siya nakarating sa sa unit ng hindi nadidisgrasya or nakakadisgrasya ay hindi na niya alam.
Pumasok siya sa elevator pagbukas noon. Muntik na siyang mawalan ng balanse ng magsimulang umakyat ang elevator. He was drunk. Maya maya pa ay bumukas ang pintuan ng elevator sa floor ng kinaroroonan ng unit niya. Lumabas siya sa elevator at pasuray suray na lumakad patungo sa unit niya. Isang impit na ungol ang kumawala kay Andrew at napasubsob siya sa sahig. Wala pang ilang minuto ay napaidlip siya.
Nagmamadali naman umuwi si Juancho. Inabot na naman siya ng madaling araw dahil sa dami ng kanyang trabaho. Laking pasasalamat na lang niya at pansamantala ay sa condo ng kayang tiyuhin na nagtratrabaho sa Singapore siya nakatira. Dahil kung sa Laguna pa siya uuwi eh tiyak na umaga na talaga siya makakarating doon at talaga naman dusa ang inaabot niya sa biyahe.
Mag-iisang buwan na siya nakatira doon kaya naman tulad ng mga ganun pagkakataon ay abot langit ang kanyang pasalamat dahil na rin malapit lang sa kanyang tinutuluyan ngaun ang kanyang trabaho.
"Makakabili din ako ng ganito... pag tama ko ng Lotto."
Natawa na lang si Juancho sa kanyang inusal, bata pa lang kasi ay wala na itong bukam bibig kundi ang "tatama ako sa Lotto paglaki ko.... at yayaman ako". Kung tutuusin ay masasabi naman na hindi sila nabibilang sa mahirap na pamilya.Tulad ng iba na nakatira sa probinsya eh napakasimple ng buhay ang mayroon sila. Palaisdan na pinagkukunan nila ng panggastos sa pang araw-araw at may pampasada naman na jeep ang kanyang ama para sa pambaon ng kanyang mga kapatid.
Pangarap talaga niya ang yumaman, parangarap na hindi lang para sa kanyang sarili kundi na rin para sa kanyang pamilya.Pangarap upang makatikim man ng luho ang kanyang mga magulang na maraming isinakripisyo para lang matutugunan ang napakarami nilang gastusin.
Pagod at antok na antok na talaga si Juancho. Mabuti na lang at naabutan niya na bukas ang pinto ng elevator at agad agad siyang pumasok at pinindot ang floor kung saan naroroon ang tinutuluyan niyang unit.
Pagbukas ng pinto ng elevator ay agad agad siyang lumabas at tinungo ang unit na kanyang tinutuluyan. Bahagya namang nawala ang antok niya ng mapansin na parang nag iba ang corridor na kanyang nilalakaraan ngaun.
"Anak ng putsa naman!". Noon lamang niya napansin na mali ang napindot niya na floor ng tingnan niya ang unit number na nakalagay sa pintuan kung saan siya nakatayo. Naduduling na nga siguro siya sa sobrang pagod at antok.
Dali dali siyang bumalik sa elevator. Sa pagpihit niya pabalik ay nakita niya ang isang lalaki nagalalakay sa corridor na pasuray suray. Base sa kanyang obserbasyon alam niyang nakainom ito Nakakailang hakbang pa lang ito ng biglang umekis ang mga paa nito at tuluyang bumagsak sa semento. Hindi na ito bumangon at sa halip at mas lalo pa nito idinikit na pisngi na sahig na para bang isa itong napaka lambot na unan.
"Boss..." Itinahiya niya ito at doon niya ito namukhaan. Sa ilang linggo niyang pagtira doon ay madalas niya itong nakakasabay sa elevator. Sa ilang beses na nakakasabay niya ito at minsan pa nga napapagkamalan niya na artista ito dahil sa postura at itsura nito.
Ilang beses pa niyang nakikita ito at everytime na nakikita niya ay gumaganda ang kanyang araw. Sa buong buhay niya, ngaun lang siya na attract sa tulad niya. At ngaun lang may nagpakabog ng ganun sa kanyang dibdib.
4 comments:
nice one mukhang interersting ang story na ito.
Masasabi kung maganda ang kwento. Una, dahil sa inspiring at napaka-Optimistic ng characters. Malamang magiging magandang impluwensiya ito sa mga magbabasa. Pangalawa, dahil sa mga bagong salita. Haha
KN: try mo lang wag gawing nakakalito ang narration para astig! Yon lng at good luck!
Hmm...mukhang kaabang abang to ah. :)
Uy Zid napadaan ka! ;)
Hehehehe! excited ako sa susunod na chapter.
Post a Comment